Uyqu nazariyalari.
P. Pavlov uyquning muntazam nazariyasini ishlab
chiqqan. Bu nazariyaga muvofiq, uyqu va ichki tormozlanish — ikkalasi bir
jarayondir. Pavlov ta‘limotiga ko‗ra, uyqu katta yarim sharlar po‗stlog‗ini egallagan
va po‗stloq ostidagi tugunlarga, oraliq miyaga, o‗rta miyaga tushgan, keng tarqalgan,
irradiasiyalangan tormozlanishdir. Har xil shartli tormozlovchi ta‘sirotlar takror
qo‗llanilganda it mudrab qolib, bir qancha hollarda chuqur uyquga ketishini, ayni
vaqtda mushaklar to‗la bo‗shashuvini ko‗rsatib bergan tajribalar shunday xulosaga
olib kelgan.
Fiziologik uyqu vaqtida va shartli tormozlanishda elektroensefalogrammaning
o‗zgarishlarini taqqoslab ko‗rish bu jarayonlarning tabiati bir, degan taxminning
to‗g‗riligini tasdiqladi.
Fiziologik uyquda ham, shartli tormozlanishda ham miya po‗stlog‗ining ishlash
ritmi ancha susayadi. Tafovut faqat shundaki, shartli tormozlanishda miya
po‗stlog‗ining shu shartli refleksni yuzaga chiqarishga bevosita aloqador bo‗lgan
muayyan sohalaridagi ritmlar susayadi, uyqu vaqtida esa sust to‗lqinlar faolligi butun
yarim sharlar po‗stlog‗ini egallaydi.
Uyqu asab hujayralarini toliqtiruvchi ta‘sirlardan saqlab, muhim muhofaza
rolini o‗ynaydi. Miya po‗stlog‗ining asab hujayralarida shunday muhofazaga zarurat
kelib chiqishining sababi shuki, ular uzluksiz ravishda faollik holatida bo‗lib, ayni
vaqtda energiyaga boy fosforli birikmalar, oqsillar va aminokislotalar parchalanadi.
Harakat faolligi natijasida ionlar muvozanati o‗zgaradi (protoplazmada Na
+
ionlari
to‗planib, K
+
ionlari yo‗qoladi), buning oqibatida tinchlik potensiali,
186
qo‗zg‗aluvchanlik darajasi, sinaptik potensiallar amplitudasi, harakat potensiallari va
shunga o‗xshashlar o‗zgaradi.
Davriy uyqu, ya‘ni katta yarim sharlar po‗stlog‗i va uning ostidagi oliy asab
markazlarining sidirg‗a tormozlanishi ularning kelgusi faoliyati tiklanishini
ta‘minlaydi.
Hayvonlar va odamda tormozlovchi shartli signallar ta‘sirida kelib chiqadigan
uyquni I. P. Pavlov faol uyqu deb atagan, uni katta yarim sharlar po‗stlog‗iga afferent
impulslar kelmay qo‗yishi yoki juda kam kelishi natijasida kelib chiqadigan passiv
uyquga qarshi qo‗ydi.
Bedorlik holatining davom etishida afferent impulsasiyaning ahamiyatini I. M.
Sechenovning o‗ziyoq to‗la ko‗rsatgan. U sezgi a‘zolarining ko‗p qismi zararlangan
bemorlarda uzoq uyquning boshlanishini ko‗rsatuvchi misollarni klinik amaliyotda
keltirib, hozirgina aytilgan faktni asoslab bergan. Masalan, Shtryumpel klinikasida
bir bemorning hamma sezgi a‘zolaridan faqat bir ko‗zi bilan bir qulogi ishlardi. Ko‗zi
ko‗rib, qulog‗i eshitib turganda bemor uxlamasdi. Ammo vrachlar bemorning tashqi
olam bilan aloqa qiladigan birdan-bir yo‗li — bir ko‗zi bilan bir qulog‗ini yopib
qo‗yishgan hamono u uxlab qolar edi. S. P. Botkin klinikasida kuzatilgan bir
bemorning hamma sezgi a‘zolaridan faqat bir qo‗lining sezgi reseptorlari va mushak
sezgisi reseptorlari ishlardi. Shu bemor sutkaning aksari vaqtida uxlab yotar va
qo‗liga tegilgandagina uyg‗onib ketar edi.
Uchta asosiy analizator: ko‗ruv, eshituv va hid biluv analizatorlarining
periferik bo‗limlari operasiya qilinib yemirilsa, hayvonlar ham uxlab qolishi
keyinchalik ko‗rsatib berilgan. V. S. Galkin itping ko‗ruv va hid biluv asablarini
qirqib qo‗yib ichki quloqning ikkala chig‗anog‗ini yemirib tashlagan. It shunday
operasiyadan keyin sutkasiga 23 soatdan ortiq uxlab yotgan. Qorni ochganda yoki
to‗g‗ri ichak bilan qovuq reseptorlaridan impulslar kelgandagina qisqa vaqt uyg‗onib
turgan.
Ba‘zi klinisistlar va fiziologlar tomonidan ilgari surilgan uyqu markazi
nazariyasi I. P. Pavlov nazariyasiga qarshi qo‗yildi. Mushuk miyasidagi stvol
187
qismining oldingi bo‗limlariga elektr toki bilan ta‘sir etib, muayyan nuqtalarning
ta‘sirlanishi natijasida uyqu kelishini aniqlagan V. Gessning kuzatishlari uyqu
markazi nazariyasining asosiy dalilidir. V. Gess kalla suyagini teshib, katta yarim
sharlar orqali oraliq miyaning orqadagi qismiga ingichka elektrodlar kiritgan.
Ko‗pgina tajribalarda elektr toki bilan ta‘sir etish natijasida mushuk uxlab qolar, bu
uyqu normal uyqudan hech bir farq qilmas edi. Hayvon bir necha minut aylanib
yurib, yotgani joy tanlar va normal mushuk singari hurillab turib, uxlab qolar edi.
Ta‘sirot to‗xtagach, uyqu yana bir necha vaqt davom etardi. Kuchli ta‘sirotlar uyquni
buza olar va oraliq miyaga qo‗yilgan elektrodlar orqali o‗tkazilgan elektr toki yana
uyqu keltirar edi.
Gessning ma‘lumotlari nevropatologlarning kuzatishlariga va letargik
ensefalitdan o‗lgan kishilarning bosh miyasini gistologik metodlar bilan tekshirish
natijalariga to‗la mos tushar edi. Uyqu buzilishi, ya‘ni ko‗p kunlik patologik uyqu
yoki patologik tiyraklik letargik uyqu kasalligiga xarakterlidir. Bosh miya
zararlanishining gistologik manzarasini tekshirgan Ekonomo patologik uyqu bilan
davom etuvchi ensefalitda miya III qorinchasining orqa devorida va Silviy suv
yo‗lining devorlarida, ya‘ni oraliq miya bilan o‗rta miya chegarasidagi sohada ro‗y
bergan o‗zgarishlarni aniqlagan. Ekonomoning fikricha, uyquni boshqaruvchi markaz
xuddi shu sohada joylashgan. Uyqu markazidan oldingi tomondagi sohani Ekonomo
tiyraklik markazi deb hisoblagan. Bu markaz zararlanganda patologik, tiyraklik
holati ro‗y beradi.
Retikulyar formasiyaning funksional ahamiyati oydinlashtirilgach va katta
yarim sharlar po‗stlog‗i bilan retikulyar formasiya o‗rtasidagi o‗zaro ta‘sir
aniqlangach, yuqorida aytilgan faktlarning hammasi yangicha izohlandi. O‗rta
miyaning retikulyar formasiyasi va talamusning nospesifik yadrolari orqali katta
yarim sharlar po‗stlog‗iga keladigan afferent impulslar po‗stloq neyronlarini
faollashtiradi va miya po‗stlog‗ida faol tiyraklik holatini saqlab qoladi. Retikulyar
formasiyani, yemirish yoki ba‘zi narkotik moddalar, masalan, barbituratlar bilan
ta‘sir etib, retikulyar formasiyani zaharlab qo‗yish natijasida afferent impulslar
188
kelmay qolishi sababli chuqur uyqu kelib chiqadi. Miya stvolining retikulyar
formasiyasini esa, o‗z navbatida, katta yarim sharlar po‗stlog‗i uzluksiz tonus
holatiga keltiradi.
Qatta yarim sharlar po‗stlog‗i bilan retikulyar formasiya o‗rtasida doiraviy
bog‗lanish borligi, aftidan, normal uyquning kelib chiqish mexanizmida muhim rol
o‗ynaydi. Darhaqiqat, katta yarim sharlar po‗stlog‗ining retikulyar formasiyani tonus
holatiga keltiruvchi qismlarida tormozlanish jarayonining avj olishi tufayli retikulyar
formasiyaning ko‗tariluvchi faollashtiruvchi ta‘siri susayishi mumkin, buning
natijasida esa butun miya po‗stlog‗ining faolligi kamayadi. Shunday qilib miya
po‗stlog‗ining cheklangan bir sohasida kelib chnqqan tormozlanish jarayoni butun
katta yarim sharlar po‗stlog‗ida tormozlanish holatini vujudga keltira oladi.
Odamning normal fiziologik uyqusi hamisha yarim sharlar po‗stlog‗ida
tormozlanish jarayonining ro‗y berishiga bog‗liq. Po‗stloq hujayralarining uzoq
ishlab charchashi, shuningdek tevarak-atrofdagi sharoitning bir xilligi, ya‘ni bir xil
ta‘sirlovchilarning uzoq vaqt monoton ta‘sir etishi miya po‗stlog‗ining
tormozlanishiga sabab bo‗la oladi. Odam o‗rniga yotganda harakat faolligining
kamayishi ham uyquning kelib chiqishida muhim rol o‗ynaydi. Odam o‗rniga
yotganda retikulyar formasiyani va miya po‗stlog‗ini faollashtiruvchi afferent
impulsasiya kamayadi.
Talamusning ba‘zi bir nospesifik yadrolaridagi neyronlarning maxsus guruhlari
uyquning kelib chiqishida muhim rol o‗ynashi so‗nggi yillarda ko‗rsatib berildi. Bu
neyronlarning qo‗zg‗alishi sababli po‗stloq ritmlari susayib (sinxron bo‗lib) qoladi,
ritmlarning susayishi esa tiyraklik holatidan uyquga o‗tish uchun xarakterlidir.
Talamus retikulyar formasiyasining ana shu neyronlari o‗rta miyaning ko‗tariluvchi
aktivlashtiruvchi retikulyar formasiyasi bilan antagonistik munosabatda bo‗ladi,
chunki o‗rta miyaning retikulyar formasiyasi po‗stloq ritmlarini desinxronizasiya
qilib, uyg‗onishga sabab bo‗ladi. Gess tajribalarida talamus retikulyar
formasiyasining yuqorida aytilgan neyronlari qo‗zg‗alganligi oqibatida hayvonlar
uxlab qolardi.
189
Do'stlaringiz bilan baham: |