С а д р и д д и н а й н и й э с к и м а к т а б

Етимни бошқа хонага олиб чиқдилар. Уйга кпрганда қоп-қо-
ронги эди, бирданига равшан бўлиб кетдн.
Бу аҳволдан Еткм сесканиб қалтираб кетди, ҳушдан кетаёзди.
195
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

ранги ўчиб, лаблари оқарди. У гоҳ шифтда осилиб турган лампоч-
кага, гоҳ уни уйга олиб кирган соқчига тикилар эди.
— Қўрқма! Бу ўзи ёнар чироқ, унннг номини электр дейди-
лар,— деди ва девор олдига бориб чироқни икки-уч марта ўчирлб-
ёндириб кўрди.
Энди Етим чексиз хурсанд, азоб-уқубатли қоронғиликдан
мўъ/кизакор ёруғликка етган мурғак кўнгли шодлигини ўзига
сиғдира олмасди. У ҳозир беҳад хурсандлигини бирон кигаига
баён этиб, кўнглини бўшатишни истарди.
Шу пайт Етимнинг хотирига меҳрибон онаси ва Қурбон акаси
тушди. Қани энди ҳозир улар бўлсалар, ўз қўли билан электрни
ўчириб-ёндириб, ўз ҳунарини, большевиклар келтирган бу ажойиб
нарсани уларга — энг яқин дўстларига намойиш этса.
Электрни кўриб, уни ёқиб-ўчиришни ўргангандан сўнгги
. ҳаяжони бир оз босилгач, Етим хонани кўздан кечирди: хона
жуда тор бўлиб, уни ҳужра деса бўларди. Лекин у жуда озода,
деворлари опиоқ, тагига ҳамда шифтпга тахта қоқилган ва мойли
бўёқлар билан бўялган эди. Ҳужранинг бир четига каравот қўй-
илган бўлиб, унинг устига юмшоқ тўшак солинган, яна бир бур-
чакка стол қўйилган, унинг устига клеёнка ташланган, ёнида
кичик курсича турарди. 
1
Етим бунақа жиҳозли хонани умрида биринчн марта кўрмоқда
эди. «Большевикларнинг етимхонаси бўлса керак», деб ўйлади у.
Ваҳоланки, бу ҳужра қамоқхона эди. Агар шу топда бирон
кишй Етимга: «Бу ҳужра қамоқхона», деса, унинг тилини узиб
ташлагиси келарди. Чунки у бундан бир ярим ой бурун қўшни