С а д р и д д и н а й н и й э с к и м а к т а б

бошлади. У \ар бнр таёкни кўтариб ташлаганда ўн-ўн бош болани
бпрдан урар ва болалар \ам баробар:
— Тавба кн.тдик! — доб бақирар эдилар.
Шундан К
011
ПН дояла:
Уқпнглар!-- доб бупрук борди.
Полалар таёкоган орқаларини силаб-гнлаб бошларини кўтардп-
лар. Кў.тларпни домладан узмаганлари \олда. бошларини китоб ва
тахтачаларга эгиб, алланималар доб вайсаб бакириша бошладилар.
Мон \ам уларга тақлид қилиб кўэларимни тахтачамга тикиб,
«алиф. б(\ то. ео>>, д(>б кпчқпр.моқда эдим.
Колалар қпчқпрпшнб бир оэ ўқиганларндан койин, домла
халфани ўз олдига чақирди. Янгигпна домладан хўн таёқ оган
халфа ҳоч бир қўрқмасдан унпнг олдига колди. Мон халфанинг
довюраклигига ҳайрон қолдпм ва мон ҳам шунақа қўрқмас бўлиш-
нн орзу қилди.м. Лммо мон ўэ кўнглимда антар эдпмки, «агар мон
ҳа.м шу ха.тфада
!1
қўрқмас бў.тсапдим, до.мла мони урмоқчи бўл-
ганда мон халфа снпгари упдан қочмас. балки қўлидан таёқни
тортнб олпб, ўэпнинг боншга ураворар эдим. Эсизки ҳали мон
кпчпкман ва кўнгли.мда қўрқиш ҳам кўн».
Дом.та халфадан:
Ант мопга, бу кадар галвани ким қўзгатди? 
доб сўради.
Халфа домланинг сўрогпга жавобан бир ноча болапинг отини
тутиб кўрсатди.
Ко.талар ўқишларпнп тў.хтатиб, қулоқ солдилар ва халфаиинг
кимларнп чаққанпнп бил.моқчп бўлдилар.
Л.ммо до.мла бунга йўл бор.мадп.
Узун таёгипп кўтариб бола.тарнннг бош.тарига уравордн. бола-
лар ҳа.м қайта бошдан қичқириб ўқишга кнришди.тар.
До.мла «гупоҳкор» болаларппнг отларпнп эшитиб бўлганидан
койин:
— Жнм бў.тинглар! — доб бақпрди.
Гюлаларнинг бариси бирдан ўқпшдан тўхтадилар.
Дом.та халфа чаққан болаларнинг номларини бпр-бир айтиб