A ahronqulov, A. Rahmonqulov jahon bolalar adabiyoti namoyondalari

 

 

 

 

---

38 

 

Ertakning uchinchi tugashi 

Kuchukcha  chopib  ketaveribdi,  chopib  ketaveribdi...  Birdan  qulog’iga 

qandaydir  maxluqning:  «Vov-vov!  Vov-vov!»  degan  g’alati  ovozi  chalinibdi-yu, 

taqqa to’xtabdi. 

«Qulog’imga tanish va issiq eshitilyaptimi?» – o’zicha o’ylabdi kuchukcha, – 

Garchi  bu  qanaqa  jonivor  ovozi  ekanini  bilmasam  ham  yuragimga  jiz  etib 

tekkanday bo’ldi-ya». 

– Vov-vov! 

– Balki bu jirafadir! Yo’q, bu timsoh bo’lsa kerak. Ha, bu xuddi o’sha serjahl 

timsoh... Ehtiyot bo’lish kerak. 

Butalar  orasiga  bekinganicha  kuchukcha  «vov-vov!»  degan  ovoz  kelayotgan 

tomonga  emaklab  ketibdi.  Yo  xudoyim,  bu  ovoz  uning  yuragini  buncha  o’ynatib 

yubormasa! 

– Bu hech shubhasiz, kuchuk bo’lishi kerak! 

To’ppa-to’g’ri!  Tag’in  kelib-kelib  kimning  kuchugi  deng:  kukulagan  ovozni 

eshitib, haligina o’q uzgan ovchining kuchugi bo’lib chiqsa-ya! 

– Salom, kuchuk! 

– Salom, kuchuk! 

– Nega bunaqa ovoz chiqaryapsan? 

– Ovoz! Shuni bir bilib qo’yki, bu shunchaki ovoz emas, balki hurishdir. 

– Hurish deysanmi? Hali sen hurishni bilasanmi? 

– Bilganda qandoq. Axir, ko’rib turibsan-ku, filga o’xshab dunyoni boshimga 

ko’tarayotganim yoki sherga o’xshab na’ra tortayotganim yo’q. 

– Unda menga ham o’rgat hurishni. 

– Iye, hali sen hurishni bilmaysanmi? 

– Yo’q... 

– Unday bo’lsa quloq sol. Bu mana bunday qilinadi: «Vov-vov!..» 

–  Vov-vov!  –  kuchukcha  birdaniga  hura  ketibdi.  Sevinchi  ichiga  sig’may: 

«Nihoyat, yaxshi ustozni topib oldim!» deb o’ylabdi o’zicha. Shu topda dunyoda 

undan baxtiyor maxluq yo’qday tuyulibdi unga.