www.ziyouz.com kutubxonasi
25
so‘zlandi. Xison kabi buyuk so‘z ustalari tomonidan sherlarda tartib etildi. Biroq Ali ibni
Tolibning so‘zlagan g‘oyat balog‘atli xutbalari oldida bularni so‘zlab o‘ltirishga hojat
qolmaydi.
XULOSA
Dunyodan ne-ne nomdor hukmdorlar, fotihlar, sohibqironlar o‘tdilar. Ular hayotlari
davomida qancha-qancha ishlarni amalga oshirgandek bo‘ldilar. Hatto ba’zilari yer
yuzidagi mamlakatlarning juda katta qismini o‘z qo‘llari ostida birlashtirishga muvaffaq
bo‘laoldilar. Qancha-qancha qasrlar, saroylar, muhtasham imoratlar barpo qildilar.
Kishilarni hanuz hayratga soluvchi mo‘‘jizakor imoratlarini qurdirdilar. Dahshatlaridan o‘z
davrlarida olam titradi. Biroq, zamonlarning o‘tishi bularning barchasini kishilar dilidan
birin-ketin chiqarib tashladi. Hech birlari mana shunchalik boylikka, hashamga ega
bo‘lganligi bilan kishilar dilini o‘zlariga rom qilaolmadilar.
Zero, tutayotgan ishlari, siyosatlari ko‘pincha havolari amriga itoatan bo‘lardi. Adolatni
o‘z o‘lchovlari bilan o‘lchardilar. Haqqoniyatni o‘z ra’ylari bilan ifodalardilar. Mana shu
tufayli bo‘lsa kerakki, ular vafot topishlari bilan nom-nishonlari ham vafot topib ketdi.
Hech kim ularni dilida muhabbatla yod etmaydi. Zero, ular haqiqiy adolat va
haqqoniyatni asl manbaidan o‘rganib, uni xalq orasida og‘ishmay amalga oshirish o‘rniga
hoyu havaslarga ko‘milib, havolariga qulga aylanib, nafslari buyrug‘ini bajaruvchi xor
kimsalar edilar. Kishi nafsining domidan ozod bo‘lmay turib hech qachon ozodlik
nash’asini surolmaydi. Dunyo hokimiyatini butunlay o‘z qo‘liga kiritgan bo‘lsada, butun
olam ahli uning amriga muntazir tursada, biroq o‘zi nafsining domidan o‘zini xalos
etolmaydigan bo‘lsa, unday odamni shox emas balki gado deb atamoq savobga
yaqindur.
Nafs xohishlarida qutulmoq uchun, nafsni ba’zi bir nodonlar o‘ylagani kabi butunlay
mahrumiyatga duchor qilish kerak emas. Bil’aks, uni xohishlarida o‘rtacha darajani
topish lozim. Lekin bu o‘rtacha darajani kishi biron bir manbaaga suyanmay turib, o‘z
aqli va ilmi bilangina o‘zicha topaolmaydi.
Ilm va falsafada eng yorqin yulduzlar sifatida tanilgan kimsalar ham faqat o‘z aqllariga
suyanganlari uchun mazkur darajani belgilashda xatoga yo‘l qo‘ydilar, og‘ib ketdilar.
Ularning ilm va mantiqlariga maxliyo bo‘lib ergashgan bashariyat ham ular qilgan
xatolari orqasida juda ko‘p jabru-jafolar tortdi. Adashishlar qorong‘uligida darbadar
kezadi. Bunday o‘rtacha darajani o‘rganishlik uchun yagona manbaa bu vahiy ilohiy edi.
Ya’ni, payg‘ambarlarga ergashishlik ular ko‘rsatgan yo‘lga yurishlik, buyurgan ishlarini
qilishlik, ma’n etgan amallaridan to‘xtashlik bilan kishi adolatni, haqqoniyatni topa
olardi. Adolat nima ekanligini tushunish uchun, uni amalda tatbiq etish uchun yagona
qo‘llanma — bu ilohiy vahiydur.
Ilohiy vahiy esa payg‘ambarlarga yuborilgan bo‘ladi. Demak, qolgan bashar mana shu
ilohiy vahiy orqali adolat mezonini bilishga ega bo‘lgan payg‘ambar ko‘rsatmasini
o‘rganishligi kerak. O’rganganda ham hech qanday o‘zining ra’yiga yopishib olmasdan,
ko‘rsatmani o‘z xohishiga qarab o‘zgartirmasdan to‘g‘ri aql va sog‘lom qalb bilan
o‘rganmog‘i kerakdur. Mana shunday sog‘lom qalb bilan payg‘ambar ko‘rsatmasini
egallagan Abu Bakr kabi zot dunyoda hukmdorlik davrlarida adolatni asl mag‘zini
ko‘rsata olishga muvaffaq bo‘laoldilar. Hukmdorlik ko‘zlarini pardalab, aqllarini hoyu-
havas zanjiriga kishanlab qo‘ya olmadi. Negaki, u janob payg‘ambar ko‘rsatmasini
qalblariga to‘g‘ri joylab olgandilar, Mana shu ko‘rsatmadan na hukmdorlik davrlarida va
na oddiy fuqarolik davrlarida chetga og‘madilar.
Dunyoning maftunkor matolari aqllarini o‘g‘irlab, o‘zlarini orqasidan ergashtiraolmadi.
Xulafoi roshidiyn. Rizouddin ibn Faxriddin
Do'stlaringiz bilan baham: |