Microsoft Word marsga hujum ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
87
— Mana, yetib keldik! — Enn charaqlagan chiroqlarga qaragan, tabernalar sadosiga quloq solgan, 
pianino va patefonlar ovozidan zavqlangan, gavjum ko‘chalardan bir-birini qo‘ltiqlab yurgan juftlarga 
havas bilan qaragancha jilmaydi: 
— Men uyda qolsam yaxshi bo‘lardi, — dedi Tom. 
— Ilgari bunaqa demasding, e’tiroz bildirdi ona. — Shanba kunlari kechqurun shaharga borishga 
doim intiq bo‘larding-ku. 
— Menga yaqinroq turing, — shivirladi Tom. — Meni tutib olishlarini istamayman. 
Enn uning gaplarini eshitib turardi. 
— Nimalar deb valdirayapsan, ketdik! 
Lafarj bolaning barmoqlari uning kaftiga yopishganini sezib, qattiq qisdi. 
— Men sen bilanman, Tommi. — U yonlaridan suqulib kelayotgan olomonga qaradi-da, uning ham 
ko‘ngli g‘ash tortdi. — Biz bu yerda uzoq qolmaymiz. 
— Bekorlarni aytibsiz, — gapga qo‘shildi Enn. — Biz butun oqshomni o‘tkazgani kelganmiz. 
Ko‘chaning narigi tomoniga o‘tib, ular uch nafar mastga yo‘liqishdi. Ularni turtishdi, aylantirishdi, 
bir-biridan ajratishdi; atrofga alanglab, Lafarj tosh qotib qoldi. 
Tom yo‘q edi. 
— Qani u? — jahl bilan so‘radi Enn. — Bu qanaqa qiliq bo‘ldi — ko‘zingni shamg‘alat qiladi-da, ota-
onasini tashlab qochadi! Tom! 
Yo‘lovchilarni turtib-surtib mister Lafarj chor atrofga chopa boshladi. Biroq, Tomdan dom-darak 
yo‘q edi. 
— Qaytib keladi, mana ko‘rasan, uyga ketayotganimizda qayiq oldida kutib turgan bo‘ladi, — 
ishonch bilan dedi Enn erini kinoteatr tomon yetaklagancha. 
Birdan olomon orasida g‘ala-g‘ovur boshlandi va Lafarjning yonidan bir erkak va bir ayol chopib 
o‘tdi. U ularni tanidi: Jo Spolding xotini bilan. Lafarj og‘iz ochib, ularga gapirgunicha ham bo‘lmay, 
ikkovi ham ko‘zdan yo‘qoldi. 
Xavotir bilan atrofga alanglagancha u chiptalar sotib oldi va xotiniga itoatkorona ergashgancha 
qop-qora kinozalning ichiga kirib ketdi. 
 
Soat o‘n birda qayiq yonida Tom yo‘q edi. 
— Hechqisi yo‘q, onasi, — dedi Lafarj, — faqat hayajonlanma. Men uni topaman. Shu yerda kutib 
tur. 
— Tezroq qaytgin-da. 
Ayolning ovozi suvning shaloplashi tagida qolib ketdi. 
Chol qo‘llarini cho‘ntaklariga tiqqancha tungi ko‘chalardan yurib borardi. Chiroqlar birma-bir o‘cha 
boshladi. Allaqaerda derazalardan odamlarning gavdalari ko‘rinardi. Garchi osmonda yulduzlar orasida 
yomg‘irli bulut parchalari hamon suzib yursa-da, tun iliq edi. Lafarj o‘g‘lining qandaydir tuzoq haqida 
qayta-qayta gapirganini, uning olomon va shaharlardan qo‘rqishini esladi. “Bu qanday noshudlik, — 
horg‘in o‘yladi chol. — Balki, bola butunlay qochib ketgandir. Balki, u umuman bo‘lmagandir...” Lafarj 
uylarning raqamlariga bir-bir ko‘z solgancha muyulishdan burildi. 
— Senmisan, Lafarj? 
Ostonada trubka chekib, bir erkak o‘tirardi. 
— Salom, Mayk. 
— Ha, xotining bilan g‘ijillashib qoldingmi? Asabni tinchitgani, shamollagani chiqdingmi? 
— He-yo‘q, shunchaki aylanib yuribman. 
— Turqingdan nimanidir qidirayotgandaysan. Ha, darvoqe, topildiqlar haqida. Bugun kechqurun 
kimdir torpilibdi. Jo Spoldingni bilasanmi? Qizi Laviniya esingdami? 
— Esimda, — Lafarj muzdek bo‘ldi. Bu go‘yo ikkinchi marta ko‘rayotgan tushga o‘xshardi. Bundan 
keyin nima deyilishi kerakligini ham u aniq bilib turardi. 
— Laviniya bugun kechqurun uyga qaytdi, — dedi Mayk tutunni puflab. — Uning bir oy burun O’lik 

---

Marsga hujum (roman). Rey Bredberi