Microsoft Word kr sh xolmirzayev 2 ziyouz com doc

 
11 
Адирлар. Тўлқиндек кўтарилиб-пасайиб кетган ва тек қотган тўлқинларга-да ўхшайди. Фақат булар 
сариқ: буғдойпоялар, лалмикор қирлар. Тошлоқ йўлни ғажигандек ўрлаб бораётган «Газик» 
секинлаганда, солланиб турган хайригул шохида зарғалдоқ сайрайди. У шу қадар хотиржамки, биздан 
жилла ҳайиқмайди ва шу тариқа бизнинг кўнглимизга ҳам бир осудалик, ҳатто лоқайдликка яқин 
туйғулар бахш этади. 
Мошинада чайқалиб-чайқалиб кетаверсанг... Аммо шахсан мен кўнглим тагида бу йўллардан 

---

САЙЛАНМА. Шукур Холмирзаев. 2-жилд 
www.ziyouz.com кутубхонаси 
202
юрганларимни, салдан кейин қандай муюлиш келишини ва чамаси, қайси жойда уловни тўхтатиб, Одил 
акага «мақтаниш»ни, тўғрироғи, мақташни ўйлайман ва туйқус эслайманки, бирон ярим чақирим ўрлаб 
боргач, ўнгга кескин қайрилиб, сувсиз сойдан ўтамиз... 
Ёзнинг мана шу кунларида унинг суви қурийди, яъни, Хўжақўчқор ота айрисидан тушаётган 
шаршаранинг бир ҳовуч бўлиб қолган муздек суви сойнинг ўша ерларида — тош оралиқларига сингиб 
кетади. 
— Бахтиёржон, Қоплондарага энишда бир тўхтата-сиз, — дейман. Ва ёнимда ўтирган Нуриллага 
қарайман. — Ҳалиги жойни бир кўриб ўтайлик. 
— Ҳа, — дейди Нурилла ҳушёр тортиб. — Одил ака, бир қизиқ жой бор-да, яввойи хурмо ўсиб 
ётади... Шукур топган уни. Айтиб беринг, Шукур. — Сўнг нарига сурилмоқчи бўлиб, семизгина 
улоқнинг бўйнидан қучганича мизғиб келаётган Исматни бурчакка тиқади. Исмат ихрайди. Нурилла 
уни гавдаси билан мендан тўсади. Исмат унинг елкасига муштлагач, Нурилла унга илкис бурилиб 
қарайди ва кулади. — Э, сен шу ердамисан? 
Исмат унинг елкасига яна бир мушт уради. Одил ака кулишни афтидан хаёлгаям келтирмайди. 
— Шукур, роса ўраб ташлаган-а? — дейди. — Ахир, қанца канцов, бу ҳол халқнинг ғазабини 
келтиради-ку! Қачонгача чидаш мумкин... 
Ҳаммамиз жим қоламиз. Чунки жилла изоҳсиз аёнки, биз мустамлака, қараммиз... 
Буни тан олгимиз келмайди, холос...