Зулмат остонасидаги муҳаббат (2-фасл) “янги ой” Стефани Майер

 https://telegram.me/e_kutubxona

---

212
Қўрқиб кетдим, улар бир-бирини ўлдиришини сира истамасдим. Эдвард
ўзини босишига ишонардим. Ёмон хаёлларни қувиш учун бошимни
қаттиқ
силтадим.
― Ҳеч қачон бу даҳшатли воқеа рўй бермайди. Дадам хавотир олиб
турганини биласан, кечикмасдан уйимга олиб бориб қўй, бўлмаса
дадамнинг
жаҳли чиқади.
― Ундан баттарроқ муаммолар кутяпти сени, — деди у ғижиниб.
Мен ҳайрон бўлиб у қараган томонга кўз тикдим. Хаёлимда Виктория
қип-қизил сочларини ёйиб уйим ёнида мени кутиб тургандек эди. Лекин
ҳеч нарса
кўринмади.
― Нима? Кимни кўрдинг?...
― Даданг, — деди у хўрсиниб.
― Дадамга нима бўлди? ― қичкириб юбордим қўрққанимдан.
Уйимиз остонасида тўхтаган машинага кўзим тушиб ҳайрон бўлдим.
Менинг
мотоциклим эди. Дадамнинг жаҳлини чиқарган нарса бу менинг
мотоцикл
ҳайдаганимни билгани сабаб эди. Бу сирни эса фақат бир киши
билар ва фақат у
мени сотган бўлиши мумкин эди.
― Нега Жейкоб бундай қилди? Унинг сотқинлиги юрагимни яралади.
Демак,
Жейкоб менинг сирларимни дадамга айтган. Мен унга
ишонардимку, нима уни
шунчалик ўзгартириб юборди экан? Уни
хиёнаткор деб ўйламагандим. Унга нима
ёмонлик қилдим? Дадамнинг
қаттиқ жаҳли чиққан ва кўнгли оғриган бўлса керак.
Аламдан йиғлаб юбордим.
― У ҳали ҳам шу ердами?
― Ҳа. Бизни кутиб турибди, ― деди ўрмон томонга ишора қилиб.
Машинадан сакраб тушиб ўрмон томон югуриб кетдим. Лекин Эдвард
мендан тезроқ ҳаракат қилиб, бир сакрашда етиб олди ва белимдан қучиб
тўхтатди ва йўлимни тўсди.
― Қўйвор, мени! Ўлдираман у хиёнаткорни! — қичқирдим мен қоронғу
ўрмонга қараб.
― Даданг эшитиб қолади, огоҳлантирди Эдвард. — Кейин уйдан
чиқармайди. Уй томонга ўгирилиб яна қип-қизил мотоциклимга кўзим
тушди ва
ғазабим тошди.
― Аввал Жейкоб билан орани очиқ қилиб олай, кейин дадам билан
гаплашаман, — унинг қўлидан чиқиш учун бесамар типирчилай
бошладим.
― Жейкоб мен билан гаплашмоқчи, кетмай турганининг сабаби шу.
Қўрққанимдан бирдан ўзимга келдим. Агар улар уришишса Жейкобдан
айрилиб қолишим мумкин...
― Нега сен билан гаплашмоқчи? — дедим тутилиб.
Эдвард сочларимни йиғиштириб юзимни очди:
― Хавотир олма, у шу ерда мен билан жанг қилмаса керак. Бошқа
масалада
гаплашгани келган.
Шундай дея у мени ўрмон томон судради.