Озод МЎъмин буюк амир темур

Озод Мўъмин Хўжа. Буюк Амир Темур ёқути 
ит. Уни ҳайдадим. Сал нарига қочди-да, олдинроққа ўтиб, мени 
кутиб турди. Унга раҳмим келди: «Қадимдан итлар инсонга 
ҳамроҳ, майли юраверсин...» 
— 
Ҳей, ит, — дедим товушимни чиқариб. — Бари бир сени 
уйга киритмайман. Бизникидагилар итларни ёқтиришмайди. 
Ит эса гапимга парво қилмади. У лўкиллагаича илгари 
кетар, йўл четидаги нималарнидир искаб кўрар ва яна йўлимга 
чиқиб пойлаб турарди. Яқинлашганимда яна чопиб кетарди. 
Кўчада ҳеч ким йўқ. Машиналар онда-сонда ёнимдан ғир этиб 
ўтиб кетишарди. Шу тариқа “Ғунча” бекатига ҳам етиб келдик. 
Бирор зот кўринмайди. Ҳаммаёқ жимжит. Тўсатдан, ёнимдан 
бир «Жигули» ўтди-да, нарироққа бориб тўхтади. Ит 
сергакланиб, оёқларимга ёпишди. Нега бундай қилди? Тўхтаган 
машинага яқинлашдим. Кимдир унинг капотини кўтариб 
тимирскиланарди. Балки ёрдам бериш керакдир. Оз бўлса-да, 
тушунаман-ку. 
— 
Оғайни, нима машинангиз бузилиб қолдими? Ёрдам 
керакмасми? 
Шундай дедим-у, қотиб қолдим. Мотор ва бошқа қисмлар 
турадиган 
жойда 
қандайдир 
мен 
тушунмайдиган 
микроаппаратлар ўрнатилган экан. Ёш физик олим бўлсам ҳам, 
ҳайратга тушдим. Жуда ғалати қурилмалар... 
Мени кўриб, у кишининг кўзлари олайиб кетди. Кутмаган 
бўлса керак. Машинанинг ичида яна бир киши бор эди. Эшикни 
очиб, ташқарига чиқди. У индамай менга қаради ва совуққина 
жилмайди-да, гугурт қутичасидек нарсани менга қаратди. Чиқ 
этган товуш чиқди. Бирор нарса қилишга улгуролмай қолдим. 
Кўз олдим қоронғилашиб, ерга қуладим.
Ҳушимга келганимда миям лўқилларди. Ўзим креслода 
ётардим. Оёғим тагида ит ҳам чўзилиб қолганди. Қаердаман 
ўзи? Атрофга алангладнм. Наҳотки фазовий кемадаман?! 
Ажабтовур иллюминатор ва ундан кўриниб турган коинот 
www.ziyouz.com
 kutubxonasi 
111

---

Озод Мўъмин Хўжа. Буюк Амир Темур ёқути 
юлдузлари фикримни тасдиқлади. Бироқ кема менинг 
тасаввуримдагидан кескин фарқ қиларди. Кўзимни очганимни 
кўриб, ҳалиги кишилардан бири қошимга келди. Қўлида 
чиройли аппарат — кичик радиога ўхшайди. У қандайдир ғалати 
тилда нималардир деди. Аппаратдан соф ўзбек тилида товуш 
чиқди. Демак, бу нарса транслятор – таржимон қурилма экан. 
— 
Сиз биздан қўрқманг. Ҳозир ҳаммасини тушунтириб 
бераман. 
— 
Кимсизлар? Мени қаерга олиб кетаяпсизлар? Мен шу 
саволларни зўрға гапира олдим. Транслятор сўзларимни 
таржима қилди. У ҳолатимга бир қараб қўйди-да, тушунтира 
бошлади: 
— 
Сизга тўғрисини айтаман. Шунда тил топишишимиз 
осонроқ бўлади. Биз ўзга сайёраданмиз. Иккаламиз сизларнинг 
яшаш дунёингиз ҳақида маълумотлар йиғаяпмиз. Бу иш 
тўғрисида одамлар хабардор бўлмаслиги керак эди. Афсуски, бу 
ҳодиса содир бўлди. Шунинг учун биз билан кетишингиз лозим. 
Ўйлайманки, тезда кўникиб кетасиз. Чунки, жисмимиз, 
суратларимиз бир хил. Мана, мени кўриб турибсиз. Мен ҳеч 
қандай ниқобли жонзот ёки робот эмасман. Сайёрамиз эса «Ям» 
деб аталади. Биздаги тараққиёт сизларникидан бирмунча 
олдинда. Ер ҳаётини атрофлича ўрганишимиз, фақат ўзаро 
дўстлик алоқаларини ўрнатиш учунгинадир. Демак, қўрқишга 
ҳеч қандай асос 
йўқ.
У жим бўлди. Бу орада ит ҳам қимирлаб, ётган жойида 
ғингший бошлади. Мен ўзимга келиб, эшитган сўзларимни 
мулоҳаза қила бошладим. Ямликлар мени кўп нарсани билиб 
қолди, деб ўйлашибди-да. Ҳолбуки, уларнинг ниятини сезиш у 
ёқда турсин, ким эканликлари ҳақида бирор тасаввурга эга 
эмасдим. Ҳар қандай тасодифнинг олдини олиш керак-да!.. Мен 
ўзга дунёликлар билан очиқ сўзлашаётган биринчи одамман. 
Мени олиб кетиш уларга қанчалик муҳим бўлса, менга ҳам Ерга 
www.ziyouz.com
 kutubxonasi 
112

---