39
turli sabablarga ko’ra (namlik, yorug’lik va boshq.) o’simliklar o’zlashtira
olmaydigan yoki kam o’zlashtiradigan shaklda bo’lishi mumkin. Bundan tashqari,
bitta yer uchastkalaridagi ozuqa moddalari o’simliklar oson o’zlashtiradigan,
ikkinchi uchastkada esa, aksincha, qiyin o’zlashtiradigan holatda bo’lishi mumkin.
Sun’iy unumdorlik tabiiy unumdorlikka ega bo’lagan yer uchastkalarida
tuproq xususiyatiga inson mehnati orqali ta’sir etishva ularning birlashishi
natijasida hosil bo’ladi. Boshqacha qilib aytganda, tabiiy unumdorlikka ega
bo’lgan yer uchastkalari insonning ongli faoliyati uchun mehnat predmeti bo’lib
xizmat qiladi. Haqiqatdan ham tabiiy va sun’iy unumdorliklar o’rtasidagi chegara
ko’p jihatdan shartli, abstrakt hisoblanadi. Chunki tabiiy va sun’iy unumdorliklar
tabiatda sof holda alohida namoyon bo’lmaydi. Turlicha tabiiy unumdorliklarga
ega bo’lgan maydonlardagi mahsus qishloq xo’jalik ekinlarining rivojlanish
davrida faqatgina tabiat in’om etgan oziq moddalarni o’zlashtiribgina qolmasdan,
balki ular o’simliklarning o’sishi va hosildorlik uchun sarflanadigan qo’shimcha
harajatlarni tuproqning yuqori darajada chirindi bilan boyishi evaziga qoplaydi.
Ushbu omillarning oqilona qo’llanilishi natijasida tuproq unumdorligi pasayib
ketmaydi, aksincha, bunda uning ijobiy xususiyati namoyon bo’ladi, ya’ni
unumdorligi oshadi. Shunday qilib, yerdan foydalanish to’g’ri tashkil etilganda u
ishdan chiqmaydi, aksincha, ekinlarga ishlov berish jarayonida unumdorlik
yaratiladi.
Potensial va haqiqiy unumdorlik deb, tabiiy-iqlimiy va boshqa omillarni
hisobga olgan holda tuproqning qishloq xo’jalik ekinlarini ozuqa moddalariga
bo’lgan talabini qondirish qobiliyatiga aytiladi. Insonning asosiy vazifasi ushbu
jarayonni boshqarish, tuproqni ishdan chiqishiga yo’l qo’ymaslik, undagi ozuqa
moddalarni o’simliklar o’zlashtirishiga imkon yaratishdan iborat.
Yer maydonlarini chegaralanganligi, tuproqlarning xilma-xilligi, qishloq
xo’jalik mahsulotlariga bo’lgan talabning doimo o’sib borishi, sifat jihatidan afzal
va afzal bo’lmagan yerlardan ham foydalanishni talab qiladi. Bu o’z navbatida
yerga sarflanayotgan kapital mablag’lar hajmini oshirish va shuning asosida
ma’lum bir potensial unumdorlikka ega bo’lish evaziga erishiladi. Natijada
40
tuproqning iqtisodiy unumdorligi vujudga keladi.
Iqtisodiy unumdorlik tuproq unumdorligining haqiqiy ifodasi sifatida
gavdalanadi. Hamda u dehqonchilik madaniyatining unumdorlik darajasi sifatida
tavsiflanadi. Tuproqning iqtisodiy unumdorligi sarflangan kapital mablag’lar
miqdoriga, ishlab chiqaruvchi kuchlar va ishlab chiqarish munosabatlarining
rivojlanish darajasiga, mahsulotlarni qayta ishlash, sotish va boshqa omillarga
bog’liqdir. Iqtisodiy unumdorlik odatda absolyut va nisbiy unumdorliklarga
bo’linadi. Absolyut unumdorlik - bu ma’lum bir sharoitda yetishtirilgan
mahsulotlar miqdori bilan ifodalanadi va ma’lum birlikdagi yer maydonining
hosildorlik ko’rsatkichi yordamida tavsiflanadi. Nisbiy unumdorlik esa turlicha yer
maydonlarining qayd qilingan unumdorligi bilan ifodalanadi hamda ma’lum
miqdorda sarflangan harajatlar evaziga olinadigan mahsulot miqdori bilan
tavsiflanadi. Ushbu, yuqorida keltirilgan unumdorliklar darajalarini belgilash,
yerlarning qiymatini aniqlash maqsadida tuproq bonitirovkasi hamda yerlarni
iqtisodiy jihatdan baholash kabi mahsus yer baholash ishlarini o’tkazish zarurati
tug’iladi.
Do'stlaringiz bilan baham: