O’zbekiston respublikasi qishloq

Allohga ishonish. Har bir musulmon (arabchada – bo’yin eguvchi, itoatkor degan ma’nolarni anglatadi) Yagona Allohni tan olishi va uning irodasiga bo’ysinishi shart;

Allohning farishtalariga ishonish. Musulmon kishi farishtalar (arabchada

— malak. maloika) va yovuz kuchlar (jinlar) mavjudligiga ishonishi lozim. Xudoga eng Yaqin bo’lgan farishtalar zimmasiga turli vazifalar yuklatilgan bo’lib, Jabroil — Allohnish hukmini kishilarga etkazuvchn, Mikoil - koinotni boshqaruvchi, Isrofil - maxsus shoxdan yasalgan karnayni chalib qiyomat kuni haqida xabar beruvchi, Azroil - jon oluvchi farishta vazifasini bajaradi. SHu- ningdek, o’lganlarni qabrda dastlabki so’roq qiluvchi farishtalar — Munkar va Nakir, jannatning qo’riqchisi — Ridvon, do’zaxning qo’riqchisi – Malik ham xudoning Yaqin yordamchilari vazifasini bajaradilar. Alloh irodasiga bo’ysunishni istamagan yana bir farishta mavjud bo’lib, uning nomi Shayton (Iblis)dir. Shayton odamlarni gunohga yetaklaydi. Qudratli Alloh bu farishtani jilovlab, bo’ysundirib olishga qodir, biroq u ataylab Iblisga erkinlik berganki, bundan maqsad islomga e’tiqod etuvchi musulmonlarning irodasini, islom diniga bo’lgan muhabbati va izchilligini sinash hisoblanadi. Bu farishta oxirzamonga qadar erkin bo’ladi;

3. 
   Allohning kitoblariga ishonish. Musulmonlar Qur’onni abadiy va odamlar tomonidan yaratilmagan deb hisoblaydilar. Islomda Alloh muqaddas talimotini Muhammaddan oldin Muso (Moisey) va Iso (Iisus)larga vahiy qilgan. Tavrot, Injil va Zabur (Psaltir — qadimgi yaxudiy dinining duolar to’plami) kabi muqaddas bitiklar Qur’ondan oldin yuborilgan manbalardir. Shuniig uchun ham islom boshqa dinlar ta’limotiga o’xshaydi. Qur’on
   

muqaddas bitiklarning eng so’nggisidir;

4.