bo'lishi kerakligini ochib bermoqchi bo'ldi. Uningcha bu davrda xususiy mulk va
1.
Faylasuflar - davlatni boshqaruvchilar;
2. Harbiylar - davlatni boshqarish apparatining bir
qismi bo'lib, ular biror mulk egasi bo'lish huquqiga
ega emas, iste'mol qilish esa ijtimoiy xarakterga ega
bo'lishi kerak.
3. «Qora»
toifa
-
dehqon,
hunarmand
va
savdogarlardan bo'lib, ular mulk egasi bo'lishi
kerak.
Bu olimning mehnat taqsimoti, tovar, pul va savdogarlarning
ajralib chiqishi o'rtasidagi aloqadorlik to'g'risidagi fikrini
o'sha davr uchun buyuk kashfiyot deb baholash mumkin.
Ammo Aflotun qulchilikka asoslangan natural xo'jalikni himoya
qildi, Platon
pul funksiyasini muomala doirasidagina deb bilishga harakat qildi, pulni
jamiyatdagi dushmanlikning bosh sababchisi deb bildi; u sudxo'rlik operasiyalarini
inkor etdi va baholarni me'yorda saqlash yo'li bilan savdogarlarning foydasini
chegaralashni talab qildi. Aflotun qullarni fuqarolar deb tan olmadi va ularni biror
toifaga kiritmadi (demak, ular mulk egasi hambo'lishi mumkin emas). Qullar
mayda ishlab chiqaruvchilar va savdogarlar bilan birga 2-toifa ahlining
cheklanmagan talab-ehtiyojlarini to'la-to'kis qondirishlari kerak edi. Shunday qilib,
Aflotun o'zining ideal, ya'ni bekamu-ko'st davlatini barpo etar ekan, qulchilikni
abadiy saqlash tarafdori edi. Aristotel (Arastu) Aristotel qadimgi Gresiyadagi
quldorlarning eng yirik mafkurachisi edi. Uni jahongir Iskandar Zulqarnaynning
tarbiyachisi va o'qituvchisi ekanligini alohida ta'kidlab o'tmoqchimiz. Avval
Makedoniyada yashagan olim, keyin Afinaga ko'chib o'tgan. Olimning iqtisodiy
g'oyalari «Nikomaxov ahloqi» va «Siyosat» kitoblarida mavjud. U «Qul - tirik
qurol, qandaydir tirik mulk» degan edi. Uning fikricha, jamiyatning quldor va
qullarga bo'linishi - bu tabiiy va qonuniy ahvol bo'lib, odamlarning tabiatan turli-
tumanligidandir. U «haqiqiy boylik» (tabiiy) ni tan olgan, uni iste'mol
qiymatlarining yig'indisi deb bilgan va bu bilan bog'liq faoliyatni iqtisodiyotga
tegishli soha deb bilgan. Quldorlik xo'jaligini mustahkamlash uchun o'rtacha
ta'minlangan quldorlar sinfini yuksaltirish kerak, buning uchun davlat tomonidan
odil almashinuvni ta'minlash zarur. Olim masalani ahloqiy ravishda hal etishga
urinsa-da, birinchi marta almashuv qiymatini tahlil etdi va qiymatning mehnat
nazariyasi kurtaklarini yaratdi. Tovarlarning almashuv qiymati tovar bahosining
yaratilish shakli ekanligini tushunib etdi. K.Marksning formulalarini qo'llaydigan
bo'lsak, T-T munosabati T-P-T ga aylanadi va 5 ta «loja» 1 uyga yoki ma'lum
miqdordagi pulga tenglashtirilishi mumkin. Platonga nisbatan Aristotel pulning
mohiyatini kengroq va chuqurroq anglab etdi. Ammo u tovar ishlab chiqarishining
rivojlanmaganligi va qiymatni to'la tushunmaganligi tufayli tovarlar pul tufayli bir-
biri bilan solishtirilishi mumkin degan xato qisqacha xulosalarga keldi. Natural
xo'jalik tarafdori bo'lgan olim muomalaning T-P-T shaklinigina tan olgan (talabni
qondirishga mo'ljallangan holat), savdo va sudxo'rlik tabiatga
zid bo'lib, bularni pul qilish san'atiga xos narsa deb bilgan va
uni xrematistikaga tegishli degan.
Aristotel uchun ideal (bekamu-ko'st) xo'jalik - bu uncha
katta bo'lmagan dehqonchilik xo'jaligi (unda albatta qullar
ishlagan) bo'lib, u deyarli kerakli barcha mahsulotni yaratuvchi
(natural xo'jalik) bo'lishi shart edi. Ayrim etishmagan
narsalarni esa qo'shnilardan
«odil almashuv» asosida olish kerak. Bu Aristotel olimning xizmati
shundaki, u birinchilardan iqtisodiyotning ayrim kategoriyalarini berdi va ma'lum
darajada ular o'rtasidagi o'zaro bog'lanishni aniqladi. Aristotelning iqtisodiy tizimi
bilan A.Smitning «Xalqlar boyligi» asaridagi fikrlar hamohangligini ko'rish,
qiymat qonunining hosil bo'lishi mexanizmini tushunish mumkin.
Do'stlaringiz bilan baham: