Tafakkur uslubining asosiy jihatlari.
Ma‘lumki, odamlar qadimdan
«uslub» tushunchasini san‘at, adabiyot, arxitektura asarlari xususiyatini
izohlash uchun ishlatganlar. XX asrda bu tushuncha yangicha ma‘noda
qoʻllanilmoqda. Koʻp hollarda, avval ma‘lum boʻlmagan, «tafakkur uslubi»
yoki «ilmiy tafakkur uslubi» kabi lingvistik ata‘malarga duch kelinmoqda.
Bu tushunchalar nimani ifoda etadi va ularning paydo boʻlishiga sabab nima?
232
Tafakkur uslubi bilish taraqqiyotining muayyan tarixiy bosqichidagi
ilmiy tafakkurning asosiy, belgilovchi tavsifini oʻzida ifoda etadi. Koʻp
xollarda «tafakkur uslubi», «oʻrganish uslubi», «yondoshish metodi»
tushunchalari sinonimlar sifatida qoʻllaniladi. Shu sababli metafizik, eklektik,
sofistik, dialektik va boshqa tafakkur uslublari haqida gapirish mumkin.
«Tafakkur uslubi» tushunchasini ilmiy nuqtayi nazardan aniqlash
muhim nazariy va amaliy ahamiyatga ega. Biroq bu vazifani hal qilish bir
qator qiyinchiliklar bilan bogʻliq, negaki «tafakkur uslubi» juda keng
ma‘nodagi tushunchadir. Shuning uchun dastavval, umumiy shaklda, uning
asosiy koʻrinishlarini belgilash mumkin.
Avva‘lo shuni ta‘kidlash kerakki, tafakkur uslubi hissiy va aqliy
bilimga asoslangan, voqelikni vositali in‘ikos etishdir. Ma‘lumki, inson
tafakkurida uni oʻrab turgan voqelikdagi narsa va hodisalarni aks ettirish
ularning mantiqiy obrazini oʻzida ifodalagan tushunchalar yordamida amalga
oshiriladi. Tushunchalar umumiiy harakterga egaligi bilan tavsiflanadiki, ular
tufayli narsa va hodisalarning muhim tomonlarini aniqlab olish mumkin
boʻladi.
Muayyan tushunchalar sistemasi yordamida erisxilgan bilimlarni
mantiqan anglab olish ham tafakkur uslubining harakterli belgilaridandir.
Bunday anglab olishga qayta-qayta mulohaza qilish yoʻli bilan erisxiladi.
Natijada inson ongida turli narsalar, hodisalar hamda ularning tomonlari va
xossalari oʻrtasidagi oʻzaro bogʻlanish aks etadi.
Inson uchun uni oʻrab turgan olam va uning rivojlanish qonuniyatlari
toʻgʻrisidagi yangi bilimlarni aks ettirish, anglab olish, turli hayotiy
vaziyatlarda muvofiq keladigan xulq va amaliy yoʻnalishni tarkib toptirish
uchun zarurdir. Ular tushunchalar sistemasi yordami bilan mulohaza qilish
natijasidagi aqliy yakunlar, xulosalar tufayli vujudga keladi.
Tafakkur uslubining turli xillariga xos xususiyatlarni aniqlash uchun,
oddiy (kundalik), ilmiy (professional) va falsafiy tafakkur uslublarini bir-
biridan farqlash maqsadga muvofiqdir.
Oddiy tafakkur uslubi deganda, inson oʻz ongida narsalar olamini, soʻz,
jumlalar orqali aks ettirib, ularni anglab olishda mavjud empirik faktlarga
asoslanib, hatti-harakat yoʻnalishini belgilashi tushuniladi. Ya‘ni, oddiy
tafakkur uslubiga har qanday bilish jarayoniga xos boʻlgan xususiyatlar
muvofiq keladi. Biroq bunga asoslangan holda tafakkur uslubini mantiqiy
tafakkur shakllari bilan aralashtirib yubormaslik kerak. Masalaning mohiyati
shundaki, agar tushuncha, mulohaza va xulosalar subyekt aqliy faoliyatning
mantiqiy shakllarini tashkil etsa, tafakkur uslubi esa mazkur mantiqiy
shakllar yordamida namoyon boʻlib, uning ichki mazmunini ifodalaydi.
Bu belgilar – ilmiy (professional) tafakkur uslubining ajralmas
elementlari boʻlsada, uni harakterlash uchun etarli emas. Chunki, ilmiy
(professional) tafakkur darajasida olam va uning rivojlanish qonuniyatlarini
233
aks ettirish, anglash hamda maqsadga muvofiq yoʻnalishini belgilab olish
muayyan ilmiy prinsiplar, gʻoya, nazariya va u bilan bogʻliq boʻlgan tayyor
holdagi mavjud tushunchalar apparati bilan amalga oshiriladi. Bunday
sharoitda tafakkur funksiyasi yangi erisxilgan bilimlar bilan oldindan mavjud
boʻlganlarini taqqoslashga qaratilgan boʻladi. Bu taxlit taqqoslash jarayonida,
bir tomondan, oldindan mavjud boʻlgan bilimlar chuqurlashadi, kengayadi va
aniqlashadi, ikkinchi tomondan, yangi bilimlar toʻplanadi va takomillashadi.
Yangi erisxilgan bilimlarni anglab olishda mavjud nazariyalar sistemasi
hamda tamoyillar bilan bir qatorda, turli faoliyat sohasida oldindan
toʻplangan bilish tajribasi ham muhim ahamiyatga ega. Kasbiy tajriba,
mavjud nazariya sistemasi bilan birgalikda yangi erisxilgan bilimlarning
amaliy qimmatini baholashning muhim eta‘loni sifatida namoyon boʻladi.
Masalan, texnik tafakkur ilgari toʻplangan texnik tajribalarni hisobga olib
ishlab chiqilgan, olimlarning faoliyati natijasida moddiylashgan mashinalar,
mexanizmlar sistemasini aks ettiradi va anglab oladi. Ana shu ilmiy asos va
texnik (professional) tajriba zaminida turli mexanizmlarni amaliy jihatdan
qoʻllanishda yaroqli yoki yaroqsizligi bilib olinadi.
Mavjud ilmiy prinsiplar, nazariyalar hamda oʻtmishda toʻplangan
professional tajriba yordamida yangi erisxilgan bilimlarni aks ettirish va
anglab olish – barcha ilmiy tafakkur uslubiga xos asosiy belgidir. Chunonchi,
tibbiy tafakkurda bemor kasalligining belgilarini aks ettirish va anglab olish,
da‘volanishning optimal yoʻllarini belgilash, mavjud meditsina bilimlari
sistemasi va vrachlik tajribasi yordamida zamonaviy meditsina texnikasini
qoʻllash orqali amalga oshiriladi.
Fanning har bir sohasida muqarrar tarzda nazariyalar, prinsiplar
sistemasi mavjud, ular orqali odamlarni oʻrab turgan voqelikdagi narsa va
hodisalar hamda ularning rivojlanish qonuniyatlari toʻgʻrisida erisxilgan
yangi bilimlar aks ettiriladi. Oʻzining turli-tumanligi, xususiyatlarining
boyligi bilan harakterlanadigan professional tafakkur ana shunga asoslanadi.
Umuman olganda, ilmiy (professional) tafakkur, oddiy tafakkur kabi
amaliy harakatga muvofiq keladigan pozitsiya‘ni ishlab chiqishda
oʻrganiladigan obyektlar haqidagi bilimlarni vositali aks ettirish va anglab
olishni ifoda etadi. Lekin, oddiydan farqli ravishda, ilmiy (professional)
tafakkur tayyor bilimlarning muayyan yigʻindisini taqozo qiladi. Uning
asosida inson bilish faoliyati va amaliy harakati uchun muvofiq keladigan
pozitsiya‘ni ishlab chiqish jarayoni hamda uning natijalarini baholash sodir
boʻladi. Tabiat va jamiyat haqidagi aniq fanlar mazmunini u yoki bu tarixiy
bosqichga mos keladigan fundamental ilmiy prinsiplar, gʻoya, nazariyalar,
tayyor bilimlar tashkil etadi.
Ilmiy bilish va ilmiy tafakkur falsafiy uslubning ajralmas elementini
tashkil qiladi.Falsafiy tafakkur uslubi ilmiy (professional) uslubdan shu bilan
farq qiladiki, moddiy olam va uning rivojlanish qonuniyatlarini aks ettirish
234
hamda anglab olish, muayyan dunyoqarash va metodologik prinsiplar asosida
amalga oshiriladi.
Binobarin, ilmiy tafakkur asosida yotgan xususiy-ilmiy gʻoya,
nazariyalar qat‘iyan belgilangan soha va chegaraga ega boʻlsa, falsafiy
qoidalar bunday chegaraga ega emas. Moddiy olam taraqqiyotining eng
umumiy qonuniyatlarini aks ettiradigan falsafiy prinsiplar, qonun va
kategoriyalar umumiylik harakteriga ega. Shuning uchun ham ular olamni
bilish va qayta oʻzgartirishning umumiy metodi sifatida namoyon boʻladi.
Falsafiy tafakkur uslubi, ilmiy tafakkur uslubi kabi, turli xil shakllarda
namoyon boʻlish bilan harakterlanadi. Bundan falsafiy tafakkur shakllarining
koʻp qirraligi nimaga bogʻliq degan savol, muqarrar, kelib chiqadi. Bu
savolga javob berishda shu narsani hisobga olish kerakki, u yoki bu tafakkur
uslubining mazmuni falsafaning asosiy masalasini, tafakkurning borliqqa,
ruhning tabiatga boʻlgan munosabatini hal qilish bilan belgilanadigan
dunyoqarashlik va metodologik xususiyati bilan belgilanadi. Agar
dunyoqarashlik va metodologik jihatlar mazmunni belgilasa, ularning konkret
namoyon boʻlishi esa falsafiy tafakkur uslubining shaklini tashkil etadi.
Falsafiy tafakkur uslubi biluvchi subyektning dunyoqarashlik va
metodologik prinsiplar harakteri bilan uzviy bogʻlangandir. Shuning uchun
dunyoqarash va metodning oʻzgarishi, tafakkur uslubining oʻzgarishiga olib
keladi. Binobarin, tafakkur uslubi shakllanish jarayonida metod va
dunyoqarashga aks ta‘sir etadi, ilmiy bilish sohasida u yoki bu vazifani hal
qilish bilan bizning oldimizga yangi vazifalarni qoʻyib, yangicha hal qilishga
undaydi. Muayyan masala hal qilinishi bilan u yangi tafakkur jarayoniga
ta‘sir etadi. Shu oʻrinda tafakkur uslubining ijodiylik, faollik xususiyati
namoyon boʻladi.
Tafakkur uslubi voqelikdagi narsa va hodisalarni, ularning rivojlanish
qonuniyatlarini muayyan kishilarning oʻziga xos xususiyatlari, ehtiyojlari,
manfaatlari ijtimoiy munosabatlariga muvofiq keladigan empirik bilimlar,
ilmiy gʻoyalar, nazariyalar, dunyoqarash va metodologik prinsiplarga
muvofiq tarzda in‘ikos etilishi va anglab olinish usulidir. Bu ta‘rifda umuman
barcha tafakkur uslubi shakllariga xos boʻlgan eng umumiy belgilar oʻz
aksini topgan.
Tafakkur uslubining turli-tuman koʻrinishlari: birinchidan, atrofni oʻrab
turgan narsa va hodisalar hamda ularning rivojlanish qonuniyatlarining inson
ongida toʻla va chuqur in‘ikos etilish darajasiga bogʻliq. Bu esa, oʻz
navbatida tarixiy rivojlanishning turli bosqichlarida tafakkur anglab olishi
lozim boʻlgan tushunchalar, tamoyillar, qonunlar sistemasiga bogʻliq.
Ikkinchidan, u jamiyatning ijtimoiy tuzilishi, milliy anʻana va urf-odatlar,
shaxsning individual ijodi, shuningdek, ma‘naviy va boshqa ijtimoiy
munosabatlarning majmui bilan taqozo etiladi.
235
Tafakkur uslubi insoniyatning ish uslubiga bevosita ta‘sir qiladi.
Muayyan ilmiy nazariya, metodologiya va dunyoqarash prinsiplariga
suyangan tafakkurning aniq va ravsha‘nligi amaliy faoliyatda boʻlayotgan
voqealarni muayyan nuqtayi nazardan tahlil qilishga, ularning kelajakdagi
rivojlanish tendensiyalari haqida xolisona xulosa chiqarishga, amaliyotda
toʻgʻri foydalanishga imkon tugʻdiradi.
Bunday tafakkur uslubi hozirgi istiqlol davrida ijtimoiy, iqtisodiy,
siyosiy taraqqiyotning ilmiy asoslangan strategiya va taktikasini ishlab
chiqishda katta ahamiyat kasb etmoqda.
Do'stlaringiz bilan baham: |