Oq so‘yloq qissa g ‘afurG‘ulom nomidagi nashriyot-matbaa ijodiy uyi Toshkent — 2010

bosh irg'ab q o ‘yishdi. X iyol o ‘tm ay yana boyagi nola yangradi. Ikkovi

---

tovushning qaysi tarafdan kelayotganini aniqlash uchun vujudi quloq
bo'lib tinglab turishdi. O voz hozirgina ular o ‘tib kelgan qorli sayh on-
likdan kelardi.
Z um o ‘tm ay bunga javoban yana o ‘sha to m o n d a n , faqat xiyol
soMroqdan c h o ‘ziq uvillash eshitildi.
— Ana x olo s, ular bizni izm a-iz quvib kelishayotiptim i deym an,
Bill?! — dedi oldinda borayotgani. U n ing ovozi g'ayritabiiy ravishda
xirillab chiqdi. U arang gapirayotganga o ‘xshardi.
— Ular o ch bo'lsa kerak, — deb javob qildi sherigi. — U ch kundan
oshdi, loaqal bitta quyonning izini ko'rmadim.
YoMovchilar orqa tom ondan dam -badam yangrayotgan uvillashni
eshitm ay qolishdan c h o ‘chigandek butun vujudlari quloqqa aylanib jim
qolishdi.
Qosh qorayishi bilanoq, ular itlarini qirg'oqdagi qoraqarag'ayzor
tom onga haydab dam olgani to'xtadi. Chanadan tushirilgan tobut ular
u ch u n ham sto l, ham kursi v azifasin i o'tardi. G u lx a n n in g narigi
tom onida g ‘uj b o ‘lib olgan itlar irillashar, tishlashar, lekin birontasi
qop-qora o ‘rm on tom on ga qochib qolishni xayoliga keltirmasdi.
— N im a balo, gulxanni yonidan ketm ay qolishdi, — dedi Bill.
Bir bo'lak m uz solingan qum g'onni q o ‘yish uchun gulxan yonida
cho'kkalagan G enri indam ay bosh irg'adi. U tobutda o'tirib ovqat
yeyishga tutingandan keyingina gapga tushdi.
— Jon shirin-da, baloni bilishadi. Bu yerda ularni boqishsa, u yoqda
biron yirtqichga yem bo'lishlariga aqllari yetadi. Itlarni laqillatib bo'psan.
Bill bosh chayqadi:
— Kim biladi deysan!
Sherigi unga qiziqsinib qaradi: