Oq so‘yloq qissa g ‘afurG‘ulom nomidagi nashriyot-matbaa ijodiy uyi Toshkent — 2010

— Shuni aytsang-chi. Tinchgina uyida o'tirsa-ku, keksalik gashtini
surardi, — deya uning gapini q u w atlad i G enri.
Bill bir nim a d em oqchi b o ‘ld i-yu , lekin gapi o g ‘zida qoldi. B uning
o'rn ig a q o ro n g ‘ilikka ishora q ild i. Z ulm at q o 'y n id a b iron sh a k l-
sham oyilni ajratib bo‘lmasdi. Faqat c h o ‘g ‘dek yonayotgan bir juft ko'zlar
ko‘rinardi.
G enri ikkinchi, u chinchi k o‘zlarni ko'rsatdi. Pirillab yonayotgan
ko'zlar halqadek qarorgohni o ‘rab kelardi. D am -bad am juft k o ‘zlar
o ‘rin almashtirar yoki chiroqdek lip etib o ‘chardi-da, bir necha soniyadan
so'ng yana paydo bo'lardi.
Tobora bezovtaligi oshayotgan itlar tuyqus q o ‘rqqanlaridan gulxan
yoniga odam larning o y o g ‘i orasiga suqilishdi. T iqilinchda itlardan biri
gulxanga yiqildi-yu, jon achchig'ida angillab yubordi, havoda kuygan
jun isi anqidi. Y onayotgan k o‘zlar bir daqiqa ortga chekinishdi, lekin
itlar tinchigan zahoti yana a w alg i joylariga kelib olishdi.
— Aksiga olib, o'qlarning ozligini qara.
Bill trubkasini chekib bo'lib, kechki ovqatdan aw al keltirib q o ‘yilgan
qarag'ay shoxlari ustiga jun t o ‘shak bilan choyshab solishga sherigiga
ko‘maklashdi. G enri tom oq qirib m axsisini yechishga tutindi.
— 0 ‘qlaring qancha qolgan? — deb so ‘radi u.
— Atigi uchta, — dedi Bill. - U ch yuzta b o ‘lganda, d odini berardim
bu kasofatlarni!
U porillab yonayotgan ko'zlar to m on musht d o ‘laytirdi-da, maxsisini
gulxanga yaqinroq surib qo'ydi.
— Bu deym an, sovuq rosa jon ga tegdi-ku, a! Q ach on tugarkin! —
gapini davom ettirdi Bill. — Ikki hafta b o'ld i ellikdan tushm aydi.
Q aydanam shu safarga chiqdim . O 'lay agar biror yaxshilik chiqm aydi.
B iroz behuzur boMayapman, G en ri. T ezroq borib olsak, ham m asi