Olkashunoslik

ga olib, bu hududlar uchun Buxoro amirligi bilan tez-tez to‘qnashuvlar
b o iib turgan.
Qo qon xonligining hududi Buxoro amirligi va Xiva xonligidan
farqli olaroq, sersuv daryolar, s o lim vodiylar, serhosil yerlarga boy
edi. Xonlikning markaziy shaharlari Qo‘qon, Margllon, 0 ‘zgan, An-
dijon, Namangan, Farg'ona vodiysida joylashgan edi. Toshkent, Chim­
kent, Turkiston, Avliyoota, Pishpak, Suzoq, Oqmachit kabi yirik shahar­
lar ham Qo‘qon xonligi tasarmfida edi. Qo‘qon xonligi 15 beklik, ya’ni
harbiy okrugga bolingan bo‘lib, ulaming yarmidan ko‘piga xonning
o ‘g ‘illari yoki yaqin qarindoshlari hokimlik qilganlar. Hokimlar o ‘z
hududidagi harbiy kuchlar qo‘mondoni hamda fuqaro boshqaruvining
b osh ligl edi.
0 ‘rta Osiyo Rossiva imperiyasi tomonidan bosib olingandan keyin
chor hukumati bu yerda mustamlakachilik siyosatini boshlab yubordi.
1867-yilda Turkiston general-gubematorligi tuzilib, o ‘lkani boshqa-
rish Harbiy vazirlikka bo‘ysundirildi. Turkiston general-gubematorligi
XX asr boshlariga kelib besh viloyatga bolindi: Sirdaryo, Farg‘ona.
Samarqand, Yettisuv, Kaspiyorti viloyatlari. Ulami rus armiyasi gene-
rallaridan shaxsan podshoning o ‘zi tavinlaydigan harbiy gubematorlar
boshqargan.
Harbiy gubematorlar qoshida viloyat boshqarmalari b o iib , ular
gubemiya boshqarmasi huquqlariga ega bolishgan. Viloyat ijtimoiy
hayotining barcha masalalari shu boshqarmalarda ko'nlgan. Viloyatlar,
o 'z navbatida, tumanlarga (uyezdlarga) b o‘limb, ulami tumanboshilar
idora etishgan. Tumanlar Turkiston general-gubematon ma’muriy tu-
zilmasining asosini tashkil etgan. O lkaning tub viloyatlari hisoblan-
gan Sirdaryo, Farg‘ona, Samarqanddan tashqari Yettisuv, Kaspiyorti