Oliy o‘quv yurtlarining nomutaxassislik fakultetlari

Qo‘shinlar. 
Ahmoniylar davlatida muntazam qo‘shin mavjud 
bo‘lib, uning asosini tarkibida o‘n ming jangchi bo‘lgan «abadiy o‘lmas» 
polk tashkil etgan. Qo‘shinlarning bosh qo‘mondoni shahanshoh edi. 
Harbiy tuzilmada keyingi o‘rinda «xazarpat»-mingboshi turgan. 
Ahmoniylar qo‘shinlari quyidagi qismlardan iborat bo‘lgan: 1. – «abadiy 
o‘lmas» polk; 2-piyoda qo‘shinlar; 3-otliq qo‘shinlar (suvoriylar); 4-
satraplar qo‘shinlari; 5-yunon yollanmalari; 6-ko‘ngilli qo‘shin. 
Qo‘shinning qismlari 10,100,1000, 10000 kiishilik harbiylardan iborat 
bo‘lib, har bir qismning tayinlab qo‘yilgan boshlig‘i bo‘lgan. 
Yilda bir marta shahanshohning shaxsan o‘zi qo‘shinlarni ko‘rikdan 
o‘tkazib, yaxshi xizmat qilganlarni taqdirlagan, harbiy qoidalarni 
buzganlarni jazolagan. Butun davlat hududi to‘rtta harbiy okrugga 
bo‘lingan. Har bir okrug harbiy boshlig‘i markazdan tayinlanib bevosita 
shahanshohga bo‘ysungan. Bosib olingan hududlar va chegara rayonlarda 
harbiy gornizonlar joylashtirilgan. Ahmoniylar qo‘shinlarining harbiy 
tartibi haqida Gerodot va Kursiy Ruf batafsil ma’lumotlar beradilar. Bu 
ma’lumotlarga ko‘ra, ularning asosiy harbiy qurollari qilich, gurzi, o‘q-
yoy, qalqon, xanjar, harbiy bolta va nayzalardan iborat bo‘lgan.

---

71 
Yuqorida ta’kidlanganidek, Ahmoniylar bosib olgan barcha 
hududlar satrapiya hokimliklarga bo‘lingan bo‘lib ularni fors podsholari 
tomonidan tayinlab qo‘yilgan satrap-hokimlar boshqarganlar. Gerodot 
ma’lumotlariga ko‘ra, Baqtriya XII satrapiya bo‘lib 300 talant (talant-
Bobil pul birligi bo‘lib, 1 talant 30 kg dan ziyodroq kumushga teng), 
saklar va kaspiylar XV satrapiya bo‘lib 200 talant Xorazm, So‘g‘d, 
Parfiya va Ariya XVI satrapiya bo‘lib 300 talant miqdorda yillik soliq 
to‘lar edilar. Shuningdek, O‘rta Osiyoliklar soliq sifatida qimmatbaho 
toshlar, chorvachilik va dehqonchilik mahsulotlarini ham fors 
podsholariga berib turganlar. 
Mil. avv. VI-IV asrlar O‘rta Osiyo viloyatlarida ijtimoiy-iqtisodiy 
va madaniy hayot ancha rivojlanadi. Bu davrda Baqtriya yirik davlat 
bo‘lib, fors podsholarining Sharqdagi yirik markazlaridan biri edi. 
So‘nggi yillarda O‘rta Osiyoning janubida olib borilgan arxeologik 
qazishmalar natijasida Qadimgi Baqtriya hududidan o‘ttizdan ziyod 
ahmoniylar davriga oid manzilgohlar ochilgan. Ularning har birida 
o‘zlashtirilgan maydonlar va sug‘orish tartibidan tashqari turar joylar va 
xo‘jalik xonalari, mehnat va harbiy qurollar, kulolchilik buyumlarining 
qoldiqlari mavjuddir. 
Bu davr Baqtriya aholisining asosiy mashg‘uloti dehqonchilik edi. 
Qalayimir, Kuchuktepa, Qizilcha, Bandixon kabi ko‘plab yodgorliklardan 
dehqonchilik bilan bog‘liq bo‘lgan mehnat qurollari-o‘roqlar, ketmonlar, 
yorg‘uchoq va dehqonchilik mahsulotlari qoldiqlarining topilishi 
dehqonchilikdan dalolat berib, dehqonchilik asosan sun’iy sug‘orishga 
asoslanganligini ko‘rsatadi. 
Baqtriyaning poytaxti qadimgi Baqtra (Hozirgi Balx) shahrida 
qazish ishlari olib borilib, u yerdan topilgan kulolchilik buyumlari ko‘hna 
shaharning eng qadimgi qatlamlari mil. avv. I ming yillikning o‘rtalariga 
oid ekanligidan dalolat beradi. 
Bu davrda Baqtriyada badiiy hunarmandchilik ham yuqori darajada 
bo‘lgan. 1877 yilda Kobadiyon bekligi (Tojikiston) dan oltin va 
kumushdan iborat katta xazina topilgan. “Amudaryo xazinasi” nomi bilan 
mashhur bo‘lgan bu xazinada oltin va kumushdan quyilgan jang aravalari, 
jangchilar qiyofasi, hayvonlar tasvirlarini uchratish mumkin. Bu xazina 
mahalliy ustalar ijodi bo‘lib, mil. avv. V-IV asrlarga oiddir. 
Mil. avv. VI-IV asrlarda So‘g‘diyona hududlarida ko‘plab shahar va 
qishloqlar bo‘lib, ular fors podsholariga katta-katta soliqlar to‘lab turar 
edilar. Arxeologik tadqiqotlar natijasida Zarafshon va Qashqadaryo 
vohalaridan bu davrga oid Uzunqir, Yerqo‘rg‘on, Daratepa, Sangirtepa, 

---

72 
Lolazor, Afrosiyob, Xo‘ja Bo‘ston kabi 50 dan ziyod ko‘hna shahar va 
manzilgohlar ochib o‘rganilgan. 
So‘g‘diyonaning poytaxti bo‘lgan Afrosiyob (Samarqand)da shahar 
hayotining rivojlanishi So‘g‘diyona va butun O‘rta Osiyodagi siyosiy va 
iqtisodiy hayotning yuksalishi hamda inqirozi bilan muvofiq tarzda 
kechgan. So‘g‘diyonaning “ikkinchi poytaxti” bo‘lgan Yerqo‘rg‘onni 
(Qashqadaryo) tadqiqotchilar yunon-rim tarixchilari tomonidan eslatilgan 
Ksenippa viloyatining markaziy shahri deb hisoblaydilar. 
So‘g‘diyona hayotida dehqonchilik katta ahamiyatga ega edi. 
Shunisi muhimki, dehqonchilik sun’iy sug‘orishga asoslangan bo‘lib, bu 
haqda yozma manbalar ma’lumot beradi. Xususan, Straboning yozishicha, 
Politimet (Zarafshon) daryosi vohadagi eng katta suv manbayi bo‘lib, 
sug‘oriladigan yerlarga kanallar orqali suv chiqarilgan. Qo‘hna 
shaharlarda esa hunarmandchilik va savdo-sotiq rivojlanib borgan. 
Mil. avv I ming yillikning o‘rtalarida Xorazm ham rivojlanish 
jarayonini boshdan kechiradi. Xorazm tadqiqotlari natijalariga qaraganda 
VI-IV asrlarda bu hududda yirik-yirik manzilgohlar mavjud edi. Bu 
davrda Xorazmda inshootlar qurilishida xom g‘isht, paxsa ishlatilgan. 
Manzilgohlar va turar joylardan topilgan topilmalarning boy va 
qashshoqligi bu yerda mavjud bo‘lgan ijtimoiy va mulkiy tengsizlikdan 
dalolat beradi. Shaharlar aholisining asosiy mashg‘uloti hunarmandchilik 
bo‘lgan. Ko‘plab topilgan sopol, bronza, temir buyumlar fikrimiz dalilidir. 
Xorazmda bu davrda mahalliy o‘troq aholidan tashqari ko‘chmanchi 
chorvadorlar ham yashagan bo‘lib, ular o‘rtasida doimiy harbiy 
to‘qnashuvlar, iqtisodiy va madaniy munosabatlar bo‘lib turgan. 
O‘rta Osiyo xalqlari ahmoniylar madaniyat yodgorliklari bunyod 
etilishida katta hissa qo‘shdilar. Bu davrda O‘rta osiyo xalqlari ilk marta 
zarb qilingan tanga pullar bilan tanishdilar. O‘rta Osiyo hududidan 
ahmoniylar pul tartibiga oid oltin dariklar va boshqa tangalar topilgan. 
Ahmoniylar davrida ko‘pgina Sharq xalqlarining siyosiy birligi - butun 
jahon tarixida, iqtisodiy va madaniy rivojlanishida muhim davr bo‘lib 
qoldi. Bu o‘rinda O‘rta Osiyo hududidagi xalqlar va qabilalarning ham 
hissasi nihoyatda katta bo‘ldi. 
Ma’lumki, ahmoniylar davlati turli xalqlar va elatlarni bosib olib 
birlashtirish yo‘li bilan tashkil topgan edi. Bu davlat tarkibidagi xalqlar 
doimiy ravishda o‘z ozodligi va mustaqilligi uchun kurash olib bordilar. 
Undan tashqari ahmoniy hukmdorlarining taxt uchun kurashlari ham 
davlatni zaiflashtirib bordi. Mil. avv. IV asrning o‘rtalaridan boshlab esa, 
Bolqon yarim orolidagi shahar-davlatlar kuchaya boshlaydi. Bu davrda 

---

73 
Makedoniya podshosi Fillip II Bolqon yarim orolida o‘z mavqeini 
mustahkamlab oldi va ahmoniylarga qarshi kurashga tayyorgarlik ko‘ra 
boshladi. 
Fillip II o‘z davriga mos harbiy islohotlar o‘tkazib tartibli va yaxshi 
qurollangan qo‘shin tuzishga muvaffaq bo‘ldi. Mil. avv. 336 yilda 
ahmoniylar davlatiga qarshi kurash boshlandi. Ammo, Fillip II ning 
o‘ldirilishi tufayli bu kurash to‘xtab qoldi. O‘sha yili taxtga Fillip II ning 
o‘g‘li 20 yoshli Iskandar (Aleksandr) o‘tirdi. Bu paytga kelib, yunon 
shahar-davlatlarida Iskandarga qarshi harakatlar boshlangan bo‘lib, yosh 
podsho bu harakatlarning barchasini shafqatsizlik bilan bostirdi. Iskandar 
ahmoniylarga qarshi urushga jiddiy kirishib Kichik Osiyodan Parmenion 
boshliq qo‘shinlarni chaqirtirdi. Harbiy kengash tuzib quruqlikda va suvda 
harakat qilayotgan qo‘shinlar oldiga aniq vazifalar qo‘ydi. 
Mil. avv. 334-yilning bahorida makedon qo‘shinlari “urush olovini 
Osiyoga, Osiyo baxtini esa o‘zimizga qaratamiz” shiori ostida forslarga 
qarshi yurish boshladi. Mil. avv 334-yil may (Granik daryosi yonida), 
333-yil noyabr (Issa shahri, Suriya chegarasida), 331-yil oktyabr 
(Gavgamela, Shimoli-sharqiy Mesopotamiyada) bo‘lgan hal qiluvchi 
janglarda fors qo‘shinlari to‘la mag‘lubiyatga uchradi. Arrianning 
ma’lumot berishicha ahmoniylarning so‘nggi hukmdori Doro III 
Baqtriyaga qochib ketadi va Baqtriya satrapi Bess tomonidan fitna 
uyushtirilib o‘ldiriladi. 
Mil. avv. 330-329-yillar qishida Makedoniyalik Iskandar qo‘shinlari 
Hinduqush dovonidan o‘tib Shimoliy Baqtriya yerlariga chiqib keladilar. 
Bess o‘z qo‘shinlari bilan Iskandarga qarshi chiqdi. Ammo, tajribali 
yunon-makedon 
qo‘shinlaridan mag‘lubiyatga uchradi. Iskandar 
Baqtriyaning poytaxti Baqtra shahri, Aorn, Drapsak kabi mustahkam 
qal’alarni egalladi. 
Mil. avv. 329-yilning bahorida Makedoniyalik Iskandar qo‘shinlari 
Oks (Amudaryo) bo‘ylariga yetib kelib katta qiyinchilik bilan daryoni 
kechib o‘tdilar. Daryodan o‘tgan qo‘shinlarning dastlab Ptolemey Lag 
boshchiligidagi ilg‘or qismi keyin esa asosiy qo‘shinlar Navtaka 
viloyatiga (Sharqiy Qashqadaryo) kirib boradilar. Bu yerdan esa Iskandar 
qo‘shinlari So‘g‘diyonaning poytaxti Marokandaga (Samarqand) yo‘l 
oldilar. Kursiy Ruf ma’lumotlariga qaraganda, yunon-makedon 
qo‘shinlari Maroqandani egallashda unchalik qarshilikka uchramadilar va 
“shaharda o‘z garnizonlarini qoldirib, yaqin atrofdagi qishloqlarni 
yondirib va vayron etib”, shimoli-sharqqa tomon harakatlana boshladilar. 

---

74 
Maroqandadan so‘ng yunon-makedon qo‘shinlarining yurishi 
nihoyatda og‘ir kechdi. Mahalliy so‘g‘diy aholi dushmanni o‘ta norozi 
kayfiyatda kutib oldi hamda bir tan- bir jon bo‘lib unga qarshi chiqdi. Ular 
o‘z yerlarining ozodligi va mustaqilligini mardonavor turib chet el 
bosqinchlaridan himoya qildilar. Iskandar Ustrushonaning (Samarqand va 
Jizzax oralig‘ida) tog‘li hudud aholisini qiyinchilik bilan yenggach dasht 
ko‘chmanchilari (saklar) va o‘troq aholi (so‘g‘diylar) o‘rtasida chegara 
hisoblangan Yaksart (Sirdaryo) tomonga harakat qila boshladi. Yunon-
makedonlar daryo bo‘yida to‘xtab bu yerdagi shaharlarga o‘z harbiy 
qismlarini joylashtira boshladilar. Ko‘p o‘tmay bu shaharlar aholisi 
Iskandarga qarshi qo‘zg‘olon ko‘taradilar. Daryoning o‘ng qirg‘og‘idagi 
saklar ham o‘z qo‘shinlarini bir yerga to‘play boshlaydilar. Xuddi shu 
paytda Baqtriya va So‘g‘diyona hududlarida ham Iskandarga qarshi 
qo‘zg‘olonlar boshlanib ketadi. 
Iskandar dastalab Yaksart bo‘yida o‘z mavqeini mustahkamlashga 
qaror qilib, bu yerdagi qo‘zg‘olonlarni bostirdi. So‘g‘diyonada mil. avv. 
329 yil kuzida Spitaman boshchiligidagi qo‘zg‘olonni (Maroqandada) 
bostirish uchun sarkarda Farnux boshchiligidagi qo‘shinlarni jo‘natdi. 
O‘zi asosiy kuchlar bilan saklar ustiga yurish qildi. Ammo bu yurish 
muvaffaqiyatsiz tugadi. 
Farnux boshchiligida Maroqandaga jo‘natilgan qo‘shinlar Spitaman 
tomonidan mag‘lubiyatga uchradi. Iskandarning o‘zi asosiy kuchlar bilan 
So‘g‘diyonaga qaytishga majbur bo‘ldi. O‘rta Osiyo hududlarida 
ko‘tarilgan qo‘zg‘olonlar yunon-makedon zulmidan ozod bo‘lishga 
qaratilgan bo‘lib, Iskandarning “varvar”larni osonlikcha bosib olmoqchi 
bo‘lgan rejalarini puchga chiqardi. 
So‘g‘diyonaning tog‘li hududlaridagi bosqinchilar qadami yetmagan 
joylarda qo‘zg‘olonchilar yashirinib olgan edilar. So‘g‘diyonaning deyarli 
barcha aholisi Spitaman tomonida bo‘lib, uning g‘alabalariga katta umid 
bog‘lagan edilar. Iskandar esa, mil. avv. 329-28 yillar qishlovini 
Baqtriyada (ba’zi manbalarda Navtakada deyiladi) o‘tkazar ekan vaqtni 
behuda ketkazmadi. U bu yerda Xorazm hukmdori Farasman bilan 
muzokaralar olib bordi. Natijada Iskandarning Xorazmga yurish rejasi 
to‘xtatildi.
Mil avv. 328-yilning bahoridan yunon-makedonlarga qarshi kurash 
yana avj oldi. Mahalliy aholi yirik shaharlar, qal’alar, tog‘li hududlarda 
kurashni davom ettirdilar. Ahvol jiddiylashganidan xavotirga tushgan 
Iskandar 30 ming qo‘shinini 5 guruhga bo‘lib, bu guruhlarga ishonchli 

---

75 
sarkardalar-Gefestion, Ptolemey Lag, Perdikka, Ken va Artabozlarni 
boshliq etib tayinladi. 
Yunon-makedonlarning shafqatsiz urushlari natijasida ko‘pgina 
mahalliy aholi qirilib ketdi. Qolganlari ham tog‘li hududlarda kurashni 
davom ettirdilar. Bu o‘rinda Spitamanning jasorati haqida to‘xtalish 
joizdir. U doimo raqiblarining zayif joylarini izlar va ularga aynan o‘sha 
joylardan zarbalar berar edi. Spitaman so‘g‘diy va baqtriyalik zodagonlar, 
hamda saklar bilan ittifoqlikda dushmanga qarshi kurashishga harakat 
qildi. Manbalarning ma’lumot berishicha mil. avv. 328-yilning oxirida 
Spitaman o‘z vatandoshlari xiyonatining qurboni bo‘ladi. Spitaman 
tajribali davlat arbobi va sarkarda bo‘lib, u bosqinchilarni Ona-yurtidan 
haydab chiqarishi uchun imkoniyati bo‘lgan barcha tadbirni ko‘rdi, 
choralardan unumli foydalanishga harakat qildi. U mohir sarkarda bo‘lib 
dushmanning kichik xatosidan ham unumli foydalanar va uning zayif 
tomonlarini topishga harakat qilardi. Ammo, Iskandar harbiy kuch-qudrati 
jihatdan Spitamandan ustun edi. 
Spitaman halok bo‘lganidan so‘ng asosan tog‘ qal’alari qo‘zg‘olon 
o‘choqlariga aylanadi. Yozma manbalarda eslatilgan “So‘g‘d qoyasi” 
(yoki “Arimaz qoyasi”), “Xoriyen qoyasi” shular jumlasidandir. 
Makedoniyalik Iskandar mahalliy aholini kuch bilan yengish 
nihoyatda og‘ir ekanligini anglab yetganidan so‘ng turli yo‘llar bilan 
ularga yaqinlashishga qaror qildi. Mahalliy xalq vakillariga nisbatan 
siyosatini tubdan o‘zgartirdi. Xususan, zardo‘shtiy kohinlariga birmuncha 
erkinliklar berib o‘zi ham bu dinni qabul qildi. Qo‘zg‘olon boshliqlari 
Oksiart, Sisimitr, Xoriyen kabilarni avf etib, mol-mulklarini qaytarib 
berdi. Hatto, qo‘zg‘olonga qatnashganlarga mukofotlar tarqata boshladi. 
Mahalliy aholi bilan qarindoshlik munosabatlarini o‘rnatib Oksiartning 
qizi go‘zal Roksanaga (Rohshanak) uylandi. Natijada mahalliy 
zodagonlarninng deyarli barchasi Iskandar hokimiyatini tan olib uning 
xizmatiga o‘tib ketdilar. Mil. avv. 327-yilning oxirida So‘g‘diyonadagi 
qo‘zg‘olonning so‘nggi o‘choqlari ham bostirildi. 
Yunon-makedon bosqinchilariga qarshi uch yil davomida kurash 
olib borar ekan, O‘rta Osiyo xalqlari mislsiz jasorat namunalarini 
ko‘rsatdilar. Ular yunonlar o‘ylaganidek, “varvarlar” va madaniyatdan 
orqada qolgan emas, balki o‘z davrining yuksak harbiy san’ati va 
madaniyatiga ega ekanliklarini namoyish etdilar. Iskandar qo‘shinlari 
butun Sharq davlatlarini o‘zlariga bo‘ysundirganlarida So‘g‘diyona va 
Baqtriyadagi kabi qattiq qarshilikka uchramagan edilar. Bu holni Iskandar 
tarixini yozgan ko‘pgina qadimgi davr tarixchilari ham e’tirof etadilar. 

---

76 
O‘zbekiston hududlarida yashagan mahalliy aholi qadimgi 
davrlardan boshlab bosqinchilarga qarshi ayovsiz kurash olib borib o‘z 
ozodligi va mustaqilligi yo‘lida bir tan-bir jon bo‘lib harakat qilganlar. 
Ammo kuchlar nisbati va harbiy texnikaning teng emasligi ko‘p hollarda 
bosqinchilar ustunligini ta’minlagan.