бɔвлə, сɔв, тɔв, ɔвзъ ачувъ, сувɔр, туврə,
ɔвур
каби.
Товушларнинг тушиш ҳодисаси (элизия) ҳам учрайди: [
ғ]
товушининг
тушиши:
у: лъ
(ўғли),
ту: ръ (
тўғри),
о: ур
(оғир) ; [
қ]
товушининг
тушиши:
саръ (
сариқ),
қаты
(қаттиқ
), аччъ (
аччиқ) каби.
Морфологик хусусиятлари
. Ўзбек шеваларининг қипчоқ лаҳжасида
морфологик шаклларни қўлланишида ҳам маълум даражада ўзбек адабий
тилидан ва бошқа шевалардан фарқланадиган жиҳатлари мавжуд.
Кўплик (сон) қўшимчасининг
-ар, -лар, -дар, -тар, -зар, сəр
вариантлари қўлланилади:
бизар, бизлар, биз+дар
(бизлар),
ат+тар
(отлар).
-зар
формаси кўпроқ биз, сиз олмошлари билан келади.
Биз+зар, сиз+зар
.
Кўплик сон қўшимчасининг
[-сəр]
варианти кўпроқ феъл таркибида
қўлланилади:
кеңис+сəр, алиңис+сар
каби.
Тушум келишигининг
[-и//-ын//ин
] тарзида қўлланиши қипчоқ
шеваларида кўпроқ учрайди:
қол+ын йу-ды, белин бɔвлəдъ, коз+ын ашты
каби.
119
Жўналиш келишигининг
[-ға, -а, -на, -н
] формалари қипчоқ лаҳжасига
оид шеваларда қўлланилади:
ерттаға, балаларға, ишға, ашғанаға, атама,
замаң+ңа, ма+ңа, ертан барамыз
каби.
Чиқиш келишиги
[-дəн]
ўрнида
[-ын, -ин
] формалари ҳам қўлланилади:
бармайын, қойды, кормəйън гəпърмə
(бормасдан, кўрмасдан) каби.
. Шунингдек
əнə, мəнə
кўрсатиш олмошларига
[-кəй
] қўшимчаси
қўшиб ишлатилади:
Do'stlaringiz bilan baham: |