Олабўжи романдан катта хикоя

олдинги ғилдирак қопқасига ёпишди. – Ҳа! Бир, икки, уч!... – Ниҳоят, 
ҳамма ёпишди-ю, Тиркаш моторни гуриллатди. Гуриллатиши замон 
Ултон бақириб берди: –Ўчиринг! Ўчиринг деяпман!.. Нимага 
бақраясиз? 
Мотор ўчди. Ултон ўзига ҳайратланиб қараб турган катта-кичикка 
тағин далда бериб: 
– Ҳа! Би-ир, икк-ки, у-уч! – дея... 
...мошинани итарганларида сезилдики, бу “бало” аста жила 
бошлади. 

---

409 
– Еш-оо, раз! – деб қичқирди Ултон. – Бўшашманглар! 
Ҳа! Би-ир... 
Учинчи марта итаришда мошина холи ерга чиқиб, ўз ҳавосига тис-
лана кетди. 
Чуввос, қийқириқ остида мотор яна гуриллади ва Тиркаш 
мошинани селдан қутқазмоқчидек ёна бетга ғизиллатиб ҳайдаб чиқди. 
Ултон ҳам уст-бошини қоқиб, четга чиқди. Ўзоқ Тўлаганов 
бошини сарак-сарак қилди. 
– Қойил, молингни сот, жонингни сот, табиатшунос бўл экан-да? А, 
ўртоқ Зокиров? 
Ултон унга изоҳ ҳам бермай: 
– Домла, сизлар бораверинглар бўлмаса, – деди. – Мошинани 
тепадан айлантириб туширамиз. 
– Да, да! – деди Зокир Ўринов. – Ке-етдик, болалар!... Ултон, бу 
атрофда сув йўқми? 
– Ҳей, йироқда булоқ бор... – Сўнг қирда қолган иш қуролларини 
опкетишни кимга буюрсам экан, деб қаранди-ю, шундоқ биқинида 
турган Зиёдуллани кўрди. – Э, сен ҳам шу ердами? 
Бола жилмайди-ю, дарҳол хўмрайди. 
– Қайтиб кетайми? 
Ҳа, бу бола – Бутабой Сўпининг ўғли эди! 
Лекин унинг бу гапидан Ултон хурсанд бўлди: чунки унинг акс 
сўроғида манманлик эмас... 
...алам бор эди. 
Нафсиламбири, бу йигитча бунақа “ҳашар”ларда кам кўринар, 
бултур пахта теримига ҳам кеч борган (бурноғи йили умуман чиқмаган),