Олабўжи романдан катта хикоя

кунлаб... 
Гап шундаки, “чиқмаслик”дан бошқа йўлнинг ўзи йўқ, қолаверса 
унинг бу масалага муносабати ҳам ҳалигидай, маънавиятга... 
муносабатга ўхшаб кетарди: “Пахта – ўзбек халқининг миллий ғурури! 
Унинг бир грамини ҳам нобуд қилмай давлатга териб топшириш – 
муқаддас бурчимиз!” деган шиорларнинг минг йилдан бери 
такрорланиб келаётгани, пироварди, мактаб партасида ёдлагани “Назир 
отанинг ғазаби” сингари бадиҳаларда бобо деҳқоннинг: “Менга деса тош 
ёғмайдими? Барибир пахтани терамиз! Давлатга берамиз!” деган 
гапларининг таъсири ҳамон бор... 

---

382 
...эдики, совхоз чорвасига пичан ўриб бериш бобида ҳам у эътироз 
билдирмас эди. 
Устига устак: ўша пичаннинг бир улуши ўзларига – Султон 
чўпоннинг қўрасига келиб тушади... 
Хуррам торини ёнига қўйиб: 
– Шеърнинг ўзини айтиб бераман, – деди. – Сизлар 
эшитмагансизлар... Балки Ултонжон билар? Чўлпон асарларини 
ўқигандирсиз? 
 
– Ў, марҳамат! – деди Ултон ва Дунёга қаради. – Айтсин-а? – Сўнг 
Баҳорга уқтирди: – Билиш зиён қилмайди... Умуман, мен “шарт!” деб 
ҳисоблайман! 
Зокир Ўринов илжайди. 
– Ҳалиги “халқ душмани” бўлиб кетган Чўлпоннинг шеърими? 
Интересно! Қани, эшитайлик! 
– Бу... шеър йигирманчи йилларда ёзилган, – Хуррам изох, берди. – 
Юрт яна асоратга тушган пайтда ёзилган. 
– Изоҳ берилмаса, – яна луқма ташлади Зокир Ўринов. – Яхши 
шеърнинг умри вақт билан ўлчанмас экан. 
– Доно гап! – деди Хуррам. – Манна, қарангларки, орадан олтмиш 
йилдан кўпроқ вақт ўтибди-ю, ўша шеър бугун ҳам замонавий... Балки 
замонавийроқ жаранглайди. 
Дунё Зокир Ўриновга ижирғаниб қўйиб, Хуррамга буткул бурилиб