Олабўжи романдан катта хикоя

худдики шифт тепасидан босаётгандек – қандайдир пасайиб ўнгу сўлга, 
печка ва epra қаради. 
 
– Қизиқ. 
Ултон унга ўгирилди. 
– Нима “қизиқ”? 
– Ҳеч ўйламовдим, – деди Баҳор ва елкасини учириб кулди. –
Ўлай агар... 
Ултон тушунмади. 
– Нимани? 
Қиз унга тикилди. 
– Йўқ, бу ерда... – Сўнг бирдан кат четига шаппати урди. – 
Ўтиринг! – Ултон ўтириши ҳамон уни қучиб, елкасига чаккасини 
тегизиб олди ва: –Хўш, – деди. – Сизга у ёқ ёқмаса керак-а? 
– Менга... сиз ёқасиз! – деди Ултон. Сўнг “Ту”дан бир қути 
чиқариб, битта тутатди-да, шу бўйи ёғоч креслога чўкди. 
– Демак, мен хоҳласам... 
– Ҳа. 
– Ахир, сиз эрсиз-ку? 
Ултон шаҳд билан шампан шишасини олди-да, “пўстини” – 
зарқоғозини тирноғи билан кўчира бошлади. 
– Авваламбор, биз – озод инсонлармиз. – “Ҳа-ҳа, буям ўз 
мулоҳазаларига – озод”, деган ўй кўнглидан кечди. – Сўнгра эр-
хотинмиз. – У фикри равон чиққанидангина эмас, умуман, бу фикрнинг 
ўзи... 
...унинг эр-хотин муомаласи хусусида аллақачон шаклланган 
қаноатию шуни айтганидан енгил тортиб кулумсиради. – Ахир, инсонда 
маънавият муҳим-ку? 
– Бир гап айтайми? – сўради Баҳор. 
– Бемалол. 
– Сиз идеал эркаксиз. 

---

349 
– Оббо! 
Шунда шампан “портлаб” кетди. 
– Салют! – деди Баҳор. 
– Олға! 
– Ҳой, мени... тоққа олиб чиқасизми? Фақат иккимиз... 
– Тоққа? Эрталабоқ чиқиб кетамиз! 
Буни қаранг: ахир, ўзи яқиндагина шунга қасд қилганди-я? 
Хонбалиқни тутишганда ҳам... 
Энди, Баҳори билан чиқса!