Oda miyli k mul ki ( I qis m) Tohir Malik 1 library ziyonet uz/ Odamiylik mulki (I- qism)

Oda miyli k mul ki ( I - qis m)
Tohir Malik
32 
library.ziyonet.uz/ 
boshini uchirib yuborish, olam uzra toshboʻron qilish uchun moʻljallangandek edi. Fitna 
toʻdasi yurib oʻtadigan darvozasining halqa va zanjirlari yuz ming nayrangdan iborat 
boʻlib, ular kishilarni savdo halqasiga oʻrab devona qilar, telbalik zanjiriga oʻrab tashlar 
edi. Bu binoning ichida ishq oʻti yoqilgan yuzta otashkada bor boʻlib, ularning har birida 
yuz tuman savdoyilik mavjud edi. Ulardan chiqayotgan qora tutunlar butxona ustini 
xuddi kufr va isyon zulmati kabi qoplab yotardi. Bu koʻhna dunyo shuncha aylangani 
bilan bu xil fitnagar butxonani hanuzgacha koʻrmagan edi. 
Shu butxonani koʻrgach, Shayx jismida harorat koʻtarildi, koʻngillari iztirobdan betoqat 
boʻla boshladi. Har dam u zotga xastalik yuzlanib, koʻzlari oʻngida qandaydir oʻzga bir 
olam namoyon boʻla boshladi. Har tomon oshuftavor qarab yurganlarida koʻzlari 
beixtiyor bir tarafga tushdi: qarshilarida yuziga parda tortgan goʻzal paydo boʻldi. Bu 
parda goʻyo uning quyoshdek yuzini berkitib turgan ufqdagi kamalakka oʻxshardi. Shu 
payt shamol kelib, uning yuzidagi pardani koʻtarib yubordi va bu quyosh nuri har 
tomonga yoyilib ketdi. Uni quyosh deb atamoqlik ham kamlik 
qilur, chunki yuz quyosh ham unga devona boʻlib, uning husni shami atrofida 
parvonadek edi... Jismi gulgun boʻlib, kiygan koʻylagi goʻyo gul uzra gul edi. Din ahliga 
qirgʻin keltiruvchi kofirdek qotil koʻzidan barcha bahra olishni istardi. Kimki uning sochi 
zunnorini xayol qilsa, bu soch uning dinu iymonini poymol etardi. Husnining shu'lasi 
davronga oʻt solsa, otashin la’lidan jonga oʻt tushardi. 
Xullas, ana shu tarso (xristian) qizi bir goʻzal shaklda turardi. Bundan Shayx 
koʻngillarida chaqmoq chaqilgandek boʻlib, jonlari shu'la dengizida gʻarq boʻldi. Qattiq 
hayajonda «la havla...» duosini qayta-qayta takrorlab, «tavba!» deb yoqa ushladilar. 
Ammo u qiz oʻz ruxsorining shu'lasi bilan Shayxning tavbayu duosini kuydirib yubordi. 
Shayx oʻzdan ketib, tuproqqa yiqilayozdilar. Bu damda qoʻllaridagi xassalari xuddi uy 
ustuni kabi gavdalarini suyab qoldi. Shundan soʻng hayratga choʻmdilar, hayajonning 
zoʻridan xassalari va jismlariga shikast yetib, holdan ketdilaru yerga quladilar... 
Oxir-oqibat ul zotning toza jonlariga ishq tushdi: qon kabi kirib, butun vujudlarini qoplab 
oldi. Goh behol boʻlardilar, goh oʻzlariga kelardilar, yoʻldoshlari esa bu ahvoldan lol 
qolishardi. 
Bu oʻrinda moziydan bugunga bir nafasga qaytsak: diqqat qilaylikki, Shayxni behol 
qilgan narsa - uning qalbidagi Allohga boʻlgan Ishq oʻrnini tarso qiziga boʻlgan 
mahliyolik egallay boshladi. Bu ham Allohning irodasi. Shayxni imtihon qilish 
barobarida bizlarga ham bir oʻrnakdir. Shayxlarning ulugʻi martabasiga yetgan taqvo 
egasiki vaqti kelganda shayton vasvasasini - nafsini yenga olmadimi, bizlar har 
qadamimizni oʻylab bosishimiz shart ekan. Allohning muhabbatiga yetishish oson 
emasligini bir nafas ham unutmasligimiz lozim ekan. «Men namoz oʻqiyapman, roʻza 
tutyapmanmi, demak, Allohning mehrini qozondim, shu holimcha oʻlaman va toʻgʻri 
jannatga boraman», degan xayolda xotirjam yurish esa nojoiz ekan. Allohning imtihoni, 
shayton bilan olishuvimiz to jonimiz chiqquniga qadar davom etajagini unutmasak 
yanada yaxshi. Hazrat Xoja Ahmad Yassaviyning: «Shayton gʻolib, jon chiqarda 
shoshdim mano...» deyishlari bejiz emas... 
Yana rivoyatga qaytsak: 

---