O ’qu V u sl ubiy m a jmu a

Abduqodir
Nayiy
, 
Qulmuxammad
Shayxiy
, 
Husayn
Udiy
, 
Shohquli
Gijjakiy
, 
Qosim
Rabboniy
va 
boshqalar. Omilkor musiqachilar bilan bir qatorda Ulug’bek, Navoiy, Jomiy, Binoiy kabi 
mutafakkir va shoirlar xam musiqa bilan shug’ullanadilar. Masalan, Ulug’bek “
bulujiy
”, 
“
shodiyona
”, “
axloqiy
”, “
tabriziy
”, “
usuli ravon
” va “
usuli otlig’
”; Navoiy “
isfaxoniy
” 
kuylarini ijod qiladi. 
Jomiy 
va 
Binoiy
lar musiqa nazariyasiga doir asar yaratadilar.
Bu davrda zamonasining istedotli shoirlari va adiblari 
Qutb Sayfiy, Saroiy, Xaydar 
Xorazmiy, Durbek, Amiriy, Yaqiniy, Atoiy, Sakkokiy, Lutfiy, Bobur, Muxammad Solih
va boshqalar ijod qiladilar. 
Durbek
tomonidan qayta ishlangan “
Yusuf va Zulayho”
dostoni, 
toshkentlik shoir Atoiyning devoni, Lutfiyning (1366-1465) “
Zafarnoma
” va “
Gul va 
Navro’z
” poemalari shu davr badiiy adabiyotining durdonalaridir. Navoiyga qadar o’zbek 
she’riyatida Lutfiy darajasiga yetadigan shoir bo’lmagan. 
Abdurahmon Jomiy
(1414-1492) 
lirika soxasida Sa’diy, Hofiz va Kamol Xo’jandiy qatorida turadi. U fan va adabiyotning turli 
masalalariga oid 99 ta kitob yozdi. U XV asr adabiyotida mavjud bo’lgan deyarli barcha 
janrlarda asarlar yaratdi. Jomiyning eng yirik va mashxur asari yettita katta dostondan iborat 
“
Havt
avrang
”, “
Bahoriston
”, “
Xiradnomai
Iskandar
” nomli falsafiy didaktik doston va 
axloqiy-ta’limiy asardir. Alisher Navoiy “