Наргиза ан о рбо ева гоҳИ

Қурбон ота Толибни қучокдаб хайрлашди.
- У ка, энди менга ҳам рухсат, дўст бўлиб қоламиз 
деган умиддам ан, — деди Тўлқин ака Толибга қўлини 
узатиб.
- Ака, хўп десангиз, ота-боладай бўлиб қолсак, эшигим 
сиз учун ҳамиша очиқ, — деб Толиб Тўлқин акани қучоғига 
одой.
- Ҳамма ҳам сенга ўхшаб мард, танти бўлса эди, — 
деди Ғайрат милиция ҳам қучоғини очиб.
Ҳамма яхши ниятлар айтиб бирин-кетин кетишди.
- Hoi да синглим, сенга ҳам раҳмат, йўқлигимизни
билинтирмай уйимизга қараб турганинг учун.
- Қ ўй сан ги з-ч и , Т олиб ака, ахир си зн и мен акам 
деганман-ку, бу оддий сингиллар қиладиган иш-ку. Бундай 
кейин ҳам шундай бўлиб қолади, акажон. М айли, мен 
чиқай, ой им хавотир олмасинлар, - деб Ноила ҳам чиқиб 
кетди.
- Ойгулхон, бу сизнинг ишингизми? — деди Толиб 
Ой гул га қараб.
- Йўқ, мен Қурбон отага эрталаб қўнғироқ қилир, 
бугун олиб чиқаман дегандим, холос.
- Раҳм ат с и зга О й гу л , ан ча кеч б ў л и б қ о л д и , 
уйингиздагилар хавотир олиб ўтиришгандир, сизни Салим 
ташлаб қўяди. Салим, Ойгулни ташлаб, сен ҳам уйингга
78

---

бор. Қолган гапларни эртага гаплашамиз, — деди Толиб.
— Э, уч ойдан бери олаётган маошим томоғимга тиқилиб 
турибди. Х о\дасангиз, сиз билан қолишим ҳам мумкин, — 
деди Салим кулиб.
— Яхши Салим, ҳали сен билан кўп иш қиламиз, лекин 
бугун ўзим ёлғиз қолмоқчиман. Эртагача хайр, Ойгулхон. 
Албатта эртага учрашамиз, — деб Толиб уларни кузатиб 
қўйди. У ҳовлининг ўртасидаги сўри устига бир кўрпачани 
ташлаганча қотиб ухлаб қолди.
Толиб юзига тушган қуёш нуридан уйгонганида, Салим