Наргиза ан о рбо ева гоҳИ

деди ногаҳон. Салим Т олибнинг дарвозага тикилганча 
нималардир деганини англай олмай ҳайрон бўлиб турарди.
— Кетдик! — деди Толиб машинага ўтириб.
— А -к-а... ким билан гаплашдингиз, — деди Салим.
— Онам билан, ука! У киши ой бор и б ом он қайт 
дедилар, кеч қолиб кетма, хавотир оламан дедилар, — деди 
Толиб хотиржам.
— А... шундайми? — деб машинани ҳайдаб кетди Салим 
ажабланганча.
— Севараларнинг уйига ҳайда, балки Соли ака ўша 
ердадир.
— Балки, балки \а м гапми, аниқ ўша ердалар, - деб 
хурсанд бўлиб кетди Салим.
— Ҳа, Салимжон, севиниб кетдингми?
— Йўқака! Севарани дадаси... ҳалиги... аниқ... ўша срда... 
дейман-да, — деб каловланиб қолди Салим.
— Ҳа, Салим, чайналасан, нима ran!?
— Ҳ е- ran йўқ, Толиб ака, тинчлик.
Салим Севарани яхши кўриб қолганди. Лекин буни ҳеч 
кимга айтолмасди. Нима қилишини билмай ёрилиб 
KCTaii 
деб юрганди. Толиб Салимнинг Ссварага бефарқэмаслигини 
билиш учун:
— С ев а р а н и н г ҳам бў й и ети б қ о л ди , ёш и ўтм ай 
турмушга бериш керак. Санжар бўлса йўқ, - деб атайпн 
унинг юрагига ғулғула солди.
— Энди, ўн тўққизга ҳам кирмади-ку! Нега ёши ўтади, 
би р ёқда ол ийгоҳни би ти ри ш и керак, — деди Салим 
шошилиб. Салим хавотирга тушиб қолди. Чунки Толиб 
Севарани эрга берамиз деса, бунга Соли ака ҳам, Санжар 
ҳам қаршилик қилишмасди. Буни Салим яхши биларди. 
Салим ж а\пи чиқаётганини аранг билдирмай келаётганди. I
8 0

---

У Севарани икки кундан бери кўрмаганди. Ҳ озир баҳонада 
учрашаман, деб ўйлаганди. Улар етиб келишганда Толиб 
Сал им га қараб: