Наргиза ан о рбо ева гоҳИ

беркитмай, шошилганча фартугини ечиб, кўчага чиқиб 
кетди. Нога,\он қатиқчининг чинни косасини олиб чиқиб, 
супага қўйиб қўяй. деб орқасига қайтди.
Телефондаги овоз Неъматнинг овози эди. Бу одам 
қ и ёф аси даги и блислар ҳовлига орқа эш и к дан кириб 
келишганди. Меҳри опа қайтиб кирганида ҳовлисида бу 
икки бегона эркакни кўриб, ҳайрон туриб қолганди. У бир 
нарса дейишга \ам улгурмади. А \м ад ёнидан пичоқни олиб, 
пичоқнинг банди билан Меҳри опанинг орқа миясига
7 5

---

туш ирди. Ҳ уш идан кетган М еҳри опа ерга гурс эт и б  
йиқилди. Бу разолат батқоғига ботган икки аблаҳ Меҳри 
опани кўтариб, қазноқ том он олиб киришди. Қазноқда 
Толиб эҳсон қилганда қуйни сўйиб осган арқон шипда 
осиғлиқ турганди. Неъматнинг кўзи арқонга тушиб:
— Арқонни бўйнидан ташла, — деди Аҳмадга. Шу пайтда 
Меҳри опа сал ўзига кела бошлаганди. Бўйинига тушган 
дорда у ўзининг қотилларига қараганча питирлай-питирлай 
жон берди. Улар эски супурги билан оёқ изларини супуриб, 
хотиржам сумкани олиб, орқа эшикдан чиқиб кетишди.
Санжар ҳар куни ўтиб кетатуриб Меҳри опадан хабар 
олиб турарди. Толибнинг эртароқ кетганини билган Санжар 
ўша куни ҳам одатдагидек кирганди. У кирганида Меҳри 
опа эндигина телефонда гаплашиб бўлганди. У опа билан 
т ез-т ез сўраш иб чиқиб кетди. Ўшанда қатиқчи хотин 
келаётганди. Шунда Санжарни кўрганди. У яна бир кишига 
сут қ у й и б б ер а ё т г а н и учун М еҳри о п а н и н г кўчага 
чиққанини кўрмай қолганди. Меҳри опанинг ўлимидан сўнг 
Н еъм ат ҳам , А ҳм ад ҳам к ўр и н м ай қ о л и ш га н д и . Бу 
қотилликда ким нинг қўли борлигини икки дўст яхши