Наргиза ан о рбо ева гоҳИ

билишарди. Уларга ўзлари жазо беришга аҳд қилишганди. 
Лекин онасининг ўлимида Толибни айблашлари уларнинг 
х аёл л ар и га ҳам к ел м а га н д и . Т о л и б н и в а қ т и н ч ал и к  
қамашгандан сўнг Санжар шу уч ой мобайнида якка ўзи 
ўша икки иблисни қидиргандн. Ниҳоят, Неъматнинг ўзи 
Санжарга қўнғироқ қилиб за\ри қотилнинг ярим пулини 
сўради. Санжар Меҳри опанинг ўлимида ўзини айбдор сезиб, 
бу ишга Толибни аралаштирмай, улардан ўзи қасд олмоқчи 
эди.
* * *
Т о л и б н и н г хаёл и дан ҳар хил ф икрлар ўтарди . У 
Санжардан хавотир олиб, балки ҳозир келиб қолар, деган 
умид билан ресторанда ўтирарди. Ойгул Т олибни олиб 
чиққанидан хурсанд бўлиб, ундан гоҳ уялиб, гоҳ хижолат 
бўлиб дастурхонга қўйилган таомлардан еб ўтирарди. Салим
7 6

---

\а м хурсандлигини яширмай, Толибнинг олдига ҳали уни, 
ҳали б уни қўйиб меҳрибонлик қиларди. Толиб билан Ойгул 
ресторанда анча утиришди. Толиб уйига, маҳалласига боргиси 
к ел м аётган ди . О дам лар ни м алар д ей и ш м а д и эк а н у 
тўғрисида, бу бўинидаги туҳмат билан маҳалладошларининг 
юзига қандай қарарканман, деб ўйларди.
— Ойгул, зериктириб қўймадимми? — деди Толиб.
— Йўқ, нега эн д и , яхши ўтирибм из, раҳмат — деди 
Ойгул.
— Санжар бўлганда яна яхши бўларди, қаерда юрибди 
экан? — деб қўшиб қўйди Санжардан хавотирланганча.
— Ҳа, майли кеч ҳам бўлиб қоляпти, сиз ҳам уйингизга 
боринг, сизни чарчатиб қўйдим. Ойгул, кетди к, - деди 
Толиб.
Т ол и б уйида уни ним а кутаётганини хаёлига ҳам 
келтирмасди. Толиб ноиложликдан Салимнинг машинасига 
ўтирди. Уйга келишганда кеч кириб қолганди. Кўча эшиги