Наргиза ан о рбо ева гоҳИ

Толиб акам тўғриларида бирор янгилик борми?
— Ҳ озирча айтарли ҳеч нарса йўқ, лекин у кишини 
албатта олиб чиқамиз, — деди Ойгул улар билан сўрашиб.
— Яхшимисиз қизим, - деб суҳбатга қўшилди қатиқчи 
х о т и н , — т а в б а , ҳ а ст ш ун ақ а э к а н - д а , ўш а кун и  
М еҳрихонни охирги марта кур и б тур га ним ни билганимда... 
— дея кузпга ёш олди у.
Бу қатиқчи хотин ҳақида «дело»да ҳеч нарса йўқ эди. 
Ойгул унга қ и зиқиб қолди. Қатиқчи хотин йиғисини 
тўхтатиб, сўзини давом эттирди:
— Ўша куни Меҳрихон ҳар допмгидек кўча эшик олдида 
мени кутиб турган экан. У мендан бир кун қатиқ, бир кун 
сут олиб турарди. Ўша куни у мендан сут олди. Кечаги 
қ а т и қ н и н г к о с а с и н и қ а й т и ш и м д а о л а р м а н , д е д и м. 
Меҳрихон: «Қайтишингизга олиб чиқиб тураман, қуймоқ 
ҳам пиш иб қолади, сиз ҳам еб кетасиз», деди. У сут олган 
куни угли Толибжон га қуймоқ пишириб берарди. Раҳматли 
Меҳрихон қуймоқни жуда ширин пиширарди. Кўпинча 
менга ҳам олиб чиқиб, биргаликда ана шу супада ўтириб 
ер д и к . Ўша кун и қ ай ти ш да Т о л и б ж о н н и н г ўр тоғи  
С а н ж а р ж о н н и к ў р д и м , у М еҳ р и х о н н и к и д а н ч и қ и б , 
шошилганча маши нас и га ўтириб жўнаб кетди. Мсн супада 
М сҳр и хон н и о зги н а к утди м , у чиқаверм агач, э рта га 
келган и мда к оса ни оларм ан , д еб кетдим . Шу билан  
Мсҳрнхонни кўрмадпм. Эртасп куни шу совуқ хабарнинг 
устидан чикдим. Эшик олдида Толибжон Санжаржон билан 
бир-бирларига осилиб йиглаб туришганди.
— Хола, сиз билан Санжарбек сўрашдими? У қандай 
кўринишда эди, эслай оласизми?
— Йўқ, мсн уни узоқдан, орқасидан кўрдим, у чиқиб 
кстаётганда анча узокда эд и м , бу ердан тўртта ҳовли