Наргиза ан о рбо ева гоҳИ

— Шунча гаплаш иб, и см и н ги зн и ҳам сўрам абм ан, 
исмингиз нима? — деди Ойгул хижолат бўлиб.
— Узр, ўзим ҳам айтмабман. И см им Ноилахон.
— Н ои лахон , Т олиб аканинг кундалик даф тари ни 
кўрмоқчи эдим. Шуни кўрсам бўладими ҳозир?
— Ҳа албатта, қиладиган ишлари ҳақидагими?
— Ҳозир, хоналарида стол устида турибди, лекин у март 
ойиники, холос. Уни март ойиникилигини билиш имнинг 
сабаби Толиб акам кундаликларини ўқишимга қаршилик 
қилмасдилар. Олдингилари қаердалигини билмайман, — деб
4 0

---

ўрн и дан туриб кундаликни олиб чиқиб берди.
— Бир куни Толиб акамга мен ҳам шундай кундалик 
тутаман, дегандим . У киши бундай кундаликни фақат 
эркаклар тутади, бунинг аёлларга, қизларга кераги йўқ, 
д ед и л а р . Ч унки аёл қ и зл и к да в р и д а о т а -о н а с и н и н г  
ихтиёрида, воя га етиб турмушга чиққанда эса, турмуш 
ўртоғи н и н г и зм и да бўлади. Ш унинг учун сен бундай 
кундаликка риоя қилолмайсан, дегандилар, — дея Ноила 
чой дамлаш учун ошхонага кириб кетди.
«Ажойиб мулоҳаза. Ҳали ўттиз ёшга тўлмаган бу бўйдоқ 
йигитнинг сўзлари замиридаги маънони шу кички наги на 
қиз тушундимикин», деб кўнглидан ўтказди Ойгул.
— Ноилахон, агар қарши бўлмасангиз шу дафтарни олиб 
кетсам. Буни хотиржам кўриб чиқмоқчи эдим.
— М айли, фақат Т ол и б акам чиққунларича оли б 
келсангиз, яхши бўларди.
— Албатта, ўрнига қўйиб қўямиз, — деди Ойгул, — 
Ноилахон, қатиқчи хола қаерда тури шин и биласизми?
— Ҳа, қўшни маҳаллада туришади. Набиралари билан 
бирга ўқиймиз.
— Майли менга рухсат, меҳмондорчилик учун раҳмат.
Ойгул Ноила билан хайрлашиб, маҳалла нозири Ғайрат