Наргиза ан о рбо ева гоҳИ

Салим.
Ҳақиқатда ҳам, Толиб Санжар келганидан кейин нима 
бўлганини эслай олмасди.
Ойгул уларнинг олдига қуймоқларни қўйиб:
— Мен ҳам сизлар билан кетсам, майлими? — деди 
Ойгул.
Толиб хотинининг қаерга бориш ини биларди.
— Албатта, у ерга бориб кутиб турамиз, — деди Толиб 
Санжарга қараб, — дўсти билан хурсандчилигини баҳам 
кўриш ни яти да.
— Албатта, май л и қаерга борам из, — деди Санжар 
қизиқиб.
Ойгул, кеча хотиржам бўлганидан сўнг, ўзи шифокор 
кўригига бориб келганди, бугун ташхис натижасини олиши 
керак эди.
Кечаги кунлар ҳақида ҳеч ким эслашни хо^ламасди. 
А й н и қ са. Т олиб бугун ги кунни Ой гул га багиш лаш ни 
хоҳлаётганди.
— Сизлар кутиб туришингиз шарт эмас. Толиб ака, мен 
ўзим кейин ҳаммасини айтаман. У ерда ушланиб қолишим 
мумкин. Кейин ишхонамга ҳам ўтишим керак. — деди 
Ойгул уялиб. Икки дўст биргалашиб Ой гул ни айтган жойига 
таш лаб. кутиб турмоқчи бўли ш ган ди , бар и би р Ойгул 
унамади. Санжар борган жойлари қаерлигини билиб, Ойгул 
нега уялаёганига тушунди.
— Т ол и б, сен қол. Салим иш хонага мени ташлаб 
қайтиб келади, — деди.
— Й ўқ , д ў с т и м и л т и м о с бу гу н с е н ҳам ё н и м д а  
бўлишингни хохдайман. Ахир менинг бошқа яқиним йўқ. 
Хурсандчилигимни бирга баҳам кўрмоқчиман.
— Май л и дўстим кутамиз, сен нима десанг шу, — деди
227

---

Санжар. Ойгулни шифокорнинг олдига киргизиб ю бориб, 
икки дуст кутишга а \д қилишди. Шу пайт Санжарнинг қўл 
телефони жиринглаб қолди.
— Санжар, Исроил бўлса олма, — деди Толиб шошилиб.