Наргиза ан о рбо ева гоҳИ

менга дўсти ҳақидаги ҳикояни айтиб бермади деб ўйлаб, 
шу қарорга келганди.
— Санжар илтимос, сабр қилиб менинг айтганимни 
қиласан, хўпми?
— Нима қилмоқчилигингни айтасанми?
— А ст а -сек и н би л и б ол асан , б и з бугун ҳам ишга 
борм ай м и з, бу реж амнинг бош ланиш и, — деди Толиб 
мийиғида кулиб.
— Майли, сен нима десанг шу. — деди Санжар дўстига 
таслим бўлиб.
Ойгул ҳақиқатдан ҳам анча ушланиб қолди. Толибнинг 
сабри чидамай маш инадан туш моқчи бўлиб турганди, 
Ойгулнинг поликлиникадан чиқиб келаётганига кўзи тушиб 
қопди.
О й г у л н и н г ю р аги с е в и н ч г а тўла э д и . У н и н г  
бахтиёрлигини ш ундоқ юзларидан билиб олса бўларди. 
Унинг юзидаги табассум, гўё бутун борлиқни табассумга 
чорларди. У бўлажак она эди. У кўнглидаги бу ажиб оналик 
ҳиссини биринчи бор юрагидан ҳис қилаётгани учун, бутун 
оламга «Мен она бўламан» деб ҳайқиргиси келаётганди.
И кки д ў ст О й гу л н и н г бу ҳол а ти н и к ў р и б , б и р - 
бирларини маҳкам қучоқлаб олишди. Санжар Толиб ва 
Ойгулни табриклаб, уларни уйига меҳмонга таклиф қилди. 
Салим машинани тўғри Санжарларнинг уйига ҳайдади. 
Салимга ҳам дам бериб, тслефонларини ҳам ўчириб, икки 
дўст хотинлари билан бу кунни кеч қилишди. Уларга бугун 
ҳеч қандай муаммонинг кераги йўқ эди.
* *
*
Икки дўст эртасига иш хонада учраш ишди. М ўмин 
аканинг эрталаб дамлаган чойидан бир пиёладан ичишмаган 
эди ҳамки, эшикдан Азим ака кириб келди.
— А ссал ом у алайкум, — д е б А зим ака қўл бери б 
сўрашиб стулга ўтирди.
229

---

— Ака келаяпсизми, ишлар жойидами, — деди Толиб