Наргиза ан о рбо ева гоҳИ

айтдим. Кейин Азим аканинг суратини кўрсатди, танийман
230

---

делим. У: «Ҳозир сизни қўйиб юбора олмайман, таниганим 
учун, биринчи қаватдаги бир хонада ўтириб турасиз», деди. 
У ерда диван бор экан, ухладим. У мендан бир-икки кириб 
хабар олиб турди. Кундузи унларда сомса билан колани 
кўтариб кириб келди. Биз биргаликда едик, кейин икки 
соатлардан сўнг ранги оқариб яна кириб келди. «Тўғри 
дўстингизга учранг» деб кулиб-кулиб мени кўчага кузатиб 
қуйди. Бор ran шу, — деди Санжар ҳайрон бўлиб.
— Дўстим, баҳонада мазза қилиб сомса еб олибсан, — 
деди Толиб кулиб.
А зи м ака ю к н и
И зза т и л л а акага т о п ш и р и б , 
ҳужжатларни кўтариб хонага кириб келди.
— Ака келинг, ўтиринг, чарчагандирсиз, — деди Толиб 
унинг қўлидан ҳужжатларини олиб.
— Ҳ ечқиси йўқ Т ол и бж он , раҳмат, иш битгани — 
ҳордиғим чиққани.
— Ака, Исроилни анчадан бери биласизми?
— М ен четга ў зи м и зда н мева-чева оли б чиқиб, у 
том ондан қурилиш ашёларини олйб келиб тирикчилик 
қиламан. Бу сафар шу калош тўғри келиб қолди. Исроил 
билан би р йил бўл и б қолди тан и ш ган и м га. У киши 
тўғрисида унча кўп билмайман.
— Раҳмат ака. Сиз ҳам дамингизни олинг. Яна кўришиб 
турармиз ака, — деб уни ташқарига кузатиб қўйди Толиб.
Азим ака манзилини айтиб, телефон рақамини ёзиб 
бериб, хайрлашиб уйига кетди.
И с р о и л А зи м ак ага қ ў н ғ и р о қ қ и л и б , ҳ а м м а си  
яхшилигини билиб, хотиржам бўлди. Лекин ўринбосарининг 
«Қўрқоқлик» қилганини танасига сиғдира олмай хуноб эди. 
Уни жазолашга ҳам ботина олмасди. Чунки, ҳаммасини