Наргиза ан о рбо ева гоҳИ

Қ и л а ёт г а н и ш л а р и га р и в о ж т и л а б , с а м и м и й  
хайрлашишди.
* * *
Ойгул и ш хон аси га к ели б, М убор ак хон судьян и н г 
олдига боришга иккиланиб ўтирганди, эшик очилиб унга 
таниш бўлган ҳамкасби Рапиқ ака кириб келди.
— Салом! Ойгулхон, безовта қилмадимми?
— К елинг, қайси ш амол учирди б и з том он л ар га, 
ўтиринг-ўтиринг ака, — деб унга ўтиришга жой кўрсатди 
Ойгул.
Рапиқ ака элликларга кирган, олдин милицияда ҳам 
ишлаган, кейин ўқитувчилик қилган, ҳозир эса адвокатлик 
конторасида ишларди. У хусусий идора бўлса ҳам, лекин 
ёрдамчи бўлиб ишлаб юрарди. Кўзларининг қовоқлари 
бўртиб чиққан, бўйи новча, қорачадан келган бу одам фақат 
хўжалик судида айлангани-айланган эди.
205

---

— Ойгулхон, нима ишлар қилиб ю рибсиз, сингил, — 
деди Рапиқ ака тўсатдан.
— Тушунмадим, қайси ишни айтяпсиз?
- Кеча М уборакхоннинг олдига б о р и б си з-к у , ўша 
ишни айтаман-да.
— У ишга сизнинг нима алоқангиз бор, Рапиқ ака?
- М ени, синглим «прамой» алоқам бор, билсангиз, 
мен даъвогар ташки л от томонида бўлганман, ҳужжатлар 
ҳаммаси жой и да ва қонуний ҳал қилганмиз. Қолаверса, у 
ишга анча бўлиб кетди. Эски ишни чувалаганингиз билан 
ҳеч нарса чиқмайди. — Рапиқ ака бу сўзларни Ойгул га 
овозини баланд қилиб гапирарди. — Ахир синглим, иккимиз 
ҳам бир соҳа одамларимиз, бир-бирим изнинг ишимизни 
кавлашимиз тўғрими?
Ойгул Иззатилла аканинг кечаги гапини эслади.
- Карға-қарғанинг кўзини чўқимайди, дем оқчисиз-да, 
— деди Ойгул жилмайиб.
— Ҳ а -д а ! Ш ундай д е м о қ ч и м а н -д а . А хир с и з ҳам