Наргиза ан о рбо ева гоҳИ

кайфида юрган бўлса ксрак. Наҳотки бу баттол оғу одамнн 
шунчалик бағри тош қилиб қўйса», деб ўйларди Ойгул.
— Х ў ш , О й г у л х о н , д ў с т и м б и л а н уч р а ш и б си з-, 
таассуротлар қандай? — деди Санжар тмржайиб.
— М ен с и з б и л а н ўш а к ун и д ў с т и н г и з ҳ а қ и д а  
гаплашмоқчи эдим. сизни эса қидириб топпб бўлмайди. 
Ахир, дўстингизнинг ҳаёт-мамоти ҳал бўляпти-ку, сизнинг 
бўлса парвойингизга ҳам келмайди, — деди Ойгул жаҳл 
билан.
Ойгул Толиб билан суҳбатлашгандан сўнг Толибда ҳеч 
қандай aii
6
йўқлигини юракдан ҳис қиларди. Шунинг учун 
уни қамоқхонадан тезроқ олиб чиқишни истарди.
— Ўша куними? Мсн \а р кунгидек Толибларникига 
ҳол-аҳвол сўраш x^iyn кирдим. Меҳри опа кўча эшик олдида 
ш ош илиб турган эканлар. Т олиб ўша куни кечқурун 
ишхонада қолганди. Улардан қол-аҳвол сўраб машинага 
ўтириб ишхонага кетдим, йўл-йўлакай Толибга егулик ва 
битта ароқ олдим. Кейинги пайтда Толиб о з-о з ичадиган 
одат чиқарганди. Толибнинг олдига борсам. у чарчаганини 
айтди ва бу нарсаларни уйда ерман деб уйига кетди. Ўша 
куни кечки пайт телефон орқали мудҳиш воқеани эшитдим.
— М еҳри оп ан и учратганингизда, би р ор нарсадан 
хавотирда эмасмидилар?
— Йўқ, лекин қаёққадир шошилиб тургандай эдилар? 
Б ун дан б о ш қ а ҳеч н а р са б и л м а й м а н . Бу гап ларн и
37

---

тўтиқушдай қаитаравериб зерикдим , — деб жаҳл билан 
столга мушт урди Санжар. Ойгул Санжарнинг бу қилиғидан 
чўчиб кетди. Санжар официантни чақнриб бир шиша арок, 
буюрди. У ароқни пиёлага тўлдириб қуйиб, бир кўтаришда 
ичди.