Наргиза ан о рбо ева гоҳИ

тушлик қилгани борамиз, — деб ҳазиллашиб йўлга тушишди.
Бугун Ойгулнинг қувончига-қувонч қўшилган кун эди. 
Тезроқ кеч бўлса-ю бу қувончига эри Толибни ҳам шерик 
қилса.
И ззатилла ака ў зи н и й ў қ о т и б қ ўй ган д и . У ним а 
бўлаётганини англай олмай гарант ҳолда, қандай машинага 
чиқиб ўтирганини ҳам билмай Санжар берган пулни икки 
қўли билан маҳкам ушлаганча орқа ўриндиқда карахт ҳолда 
келаётганди. Агар яна Салим уни гапга солмаганида шу
212

---

кетиш да бор ади га н манзилларигача индам ай кетиш и 
мумкин эди.
— Ака, менинг исмим Салимжон, бу аканики Азимжон 
ака бўлади, сизникини унча англай олмадим, исмингиз 
нима эди? — деди Салим яқинроқтанишиб олиш илинжида.
— А... меники? Ҳа, қалиги Иззатилла мени исмим, 
ҳалиги мен Ойгулхонни...
— Ҳа, Ойгул опамни яқинларимисиз?
— Ш ундай д е с а ҳам б ў л а д и , ҳа ш ун дай , — дед и  
Иззатилла ака фикрини бир жойга тўплай олмай.
Кечагина ҳамма нарсасидан умидини узган, ҳаётининг 
би р ор л аззати н и ҳам ҳис қилм ай, ҳатто яшашга ҳам 
иштиёқи қолмаган Иззатилла ака нима бўлаётганини ақлига 
сиғдира олмаётганди.
Унинг оиласи ҳам кўзига кўринмай, уйлантирадиган 
ўғли олдида унга бирор маслаҳат ҳам беролмай, хотинининг 
маошига қараб қолганди. Энди бўлса хотинининг тўрт 
маошига тенг пулни қўлида ушлаб гаранг эди. Ҳозир уйга 
рўзғорга бозорлик қиламан, бир тўйиб сергўшт қилиб ош 
дамлайман, болаларим ва хотиним билан мазза қилиб 
ейм из, деган хаёл билан кетаётиб бирдан «Ия, ж инни, 
буни харажатга деб беришди-ку», деб Салимнинг елкасига 
қўлини теккизиб: