Наргиза ан о рбо ева гоҳИ

қизнинг сарпосини олса бўлади. Вақт ғанимат онажон, 
яхш илик ва эзгу л и к н и н г эр т а -к еч и йўқ. Т о л и б н и н г 
онасининг ўлимига фақат сиз ачинмадингиз, холос. Лекин 
Меҳри опа охирати учун кўп ишларни қилди. У қилган 
яхшиликларидан ҳайкал қуриб кетди. Барча ёшу-қари азада 
бўлган пайтда си з м еҳм ондорчиликдан бўш ам адингиз. 
А х и р , ўш а аёл д ў с т и м н и н г о н а с и э д и . С и зг а йўл 
кўрсатишга ҳаққим йўқ, лекин си з тушунган инсонсиз. 
Гапларим оғир ботган бўлса, узр сўрайман.
Санжарнинг бу сўзларини эслаб Фарида опа кўп йиғлади. 
«Ҳа, эзгуликнинг эрта-кечи йўқ, — деб такрорлади Фарида 
опа. — Эртага эрталаб туриб, қўшниларникига чиқаман, 
бир чеккадан ўғлим айтган ишларни қилишни бошлайман». 
У бисотидан бир қанча тилла-тақинчоқ ва қимматбаҳо 
матоларни олиб, тугун-тугун қилиб тайёрлаб қўйди. Ҳа, 
эрталаб алиатта, буларни қўшниларга тарқатаман, деб ўзига 
сўз берди. Аммо унинг ўз-ўзига берган сўзи сўзлигича 
қодди...
Соли ака иш дан эртароқ қайтган куни ичкаридан 
сувнинг шариллаган овози н и эш итди. В аннахонанинг 
эшигини очганида, у ерда пешонаси ва юзи қонга бўялган 
Фарида опанинг ж онсиз жасади ётганини кўрди...
Соли ака хотининингхонасига кирганида иккита катта- 
катта тутун ва бир ҳовуч тилла-тақинчоқлар эзгу ишлар 
учун тайёр қилиб қўйилганди. Фарида опанинг азасида 
маҳалла-кўй, қўни-қўшнилар қатнашишди. Лекин унинг 
дугоналаридан, укахонларидан дарак ҳам бўлмади. Энди 
уларга Фариданинг кераги йўқ эди. Чунки ундан энди наф
102

---

йўқ эди. Лекин улар ҳам опалари сингари \е ч нарсага 
улгурмай қолишларини тушунишмайди.