Наргиза ан о рбо ева гоҳИ

ҳисобчи бўлиб ишларди. Ўша пайтда корхона бошлиқлари 
фақат ўзларини ўйлайдиган, иш чи-хизм атчилар билан 
ишлари бўлмай қолганди. Улар бирор янгилик қилишдан 
кўра корхона, завод, фабрикалардаги қўлга илинадиган 
нарсаларни сотиш илинжида бўлишди. Шу ва шунга ўхшаш 
ишлар натижасида Мўмин ака ҳам иш сиз бўлиб қолди. 
И ш сиз қолгандан кейин, ота-бобом деҳқон бўлганку, деб 
том орқага эк и н -т и к и н эк и б , д еҳ қ о н ч и л и к н и бо ш л а б  
юборди. Лекин ҳисобчиликдан орттирган меш қорни кетмон 
чопишга "
1
дақит берарди. Буйруқбажариб ўрганган Мўмин 
ака нима қилишини билмай, анча қийналиб қоллм. Қишда 
айиққа ўхшаб қишлаб, қимирламай сандалга орқасини 
товлаб ётарди. Эрта баҳорда кўчат сотишдан бош лаб, уйида 
ейишга арзийдиган нима мева-чева бўлса, ўшаларни сотиш 
билан яна қишгача бозордан бери келмасди. Лекин шунча 
пайт бозорга қатнаб бир-икки марта ўзи савдо қилган холос, 
чунки уни бозор эшиги олдида шаҳарнинг учар деҳқонлари 
кутиб туриш арди. Унга арзон-гаров пул бер и б, ўзлари 
Мўмин ака қилолмайдиган фойда кўришарди. Тўғри, бир- 
икки марта мардлиги тутиб ўзим сотаман, деб кўрди, лекин 
қўлидан келмади. Чунки шаҳарлик деҳқонлар уни уришдан 
ҳам тойишмасди. Э, боре деб, бозор эшиги олдида сотиб 
юборишдан ўзга чораси қолмасди. Ўзига ўхшаган деҳқонлар
94

---

билан арокдан ала ми ни оларди. Шундай кунларнинг бирида 
уч-тўрт киши тўпланишиб, ресторанга бориш ди. Мўмин 
ака бир тоғора чиллаки узумнинг пулига ишониб, бойлардек 
маза қилиб ресторанда ўтиришди. Лекин М ўмин аканинг 
сал кўзи илинганми, кайфи ошганми, у ўзига келганида