Наргиза ан о рбо ева гоҳИ

- Келинг, Ойгул, ўтиринг, Салим, сен \а м ўзингга 
битта стул олиб кел, - деди Толиб. У Ойгул билан худди 
кечагина учрашгандай гаплашарди.
- Толиб ака, яхш имисиз, жуда озиб қолибсиз, — деди 
Ойгул бошқа ran тополмай. — Мен бир гапни айтмоқчиман, 
асли айтгим йўқ эди-ку, лекин сизнинг бу аҳволингизни 
кўриб айтмасам бўлм айди. Санжар акага... — д е б ran 
бошламоқчи эди, Салим стул кўтариб кириб келди.
- Ўтир С алим , Ойгул, С анж ар ҳақида мана буни 
кўринг, — деб сейфдан Санжарнинг Соли ака ўн олтига 
кирганда совға қилган соатини кўрсатди, — бу ўша соат 
Ойгул, Салим, бу ўша, Санжарнинг соати.
Ойгул ҳам, Салим ҳам ҳеч нарса тушунишмаётганди. 
С ал и м н и н г хаёлига Т ол и б ака С а н ж а р н и н г со а т и н и  
тузаттирибди, деган фикр келди.
- Тузаттирибсиз-да ака, Соли ака сизга берганмидилар 
соатни, — деди Салим сабри чидамай. Толибнинг чеҳрасида 
қандайдир қувонч сезиларди.
92

---

— Йўқ, тушунмадинглар. У соат бошқа, бу ўша, ҳақиқий 
>oiia соат, тушундингми Салим?
— Демоқчисизки, олиб келиб кўмилган жасад Санжар 
аканики эм ас, - деди Ойгул ҳайрон бўлиб.
— Энди гапимни эшитинг, бу сир Санжар иккимизнинг 
сирим из эди. Ойгул, Салим, менга сўз беринглар, бугун 
мен айтганларимни сир сақлайсиз. Менинг сизлардан бошқа 
ҳеч кимим йўқ. М ени диққат билан эш итинг, — деб бўлган 
гапларни бошидан айтиб берди. Ойгулнинг ҳам, Салимнинг 
ҳам огизлари очилиб ўтиришарди. Толиб гапини тугатиб, 
Ойгулга Санжар ёзиб қолдирган хатни ўқишга берди.
Ойгул хатни ўқ и б, шу пайтгача Санжар тўғрисида 
нотўғри фикрда юргани учун ўзидан хафа бўлди. Ойгулнинг