Namazın Adabı Merhum İmam Humeyni (r a)

Tamamlama

Kudsi Hadis-i Şerif’ten¹ anlaşıldığı üzere namazın tümü Hak Teala ile kul arasında bölüştürülmüştür ve sadece “hamd” örnek olarak zikredilmiştir. O halde örneğin namazın hallerinin değişiminde söylenen namaza giriş ve diğer tekbirler, rububiyetin zahiri ve Zat-ı Mukaddes’in payıdır. Eğer Allah’a doğru seyr-u sülûk eden kul, bu ubudiyet görevini yerine getirir ve rububiyetin hakkını yüce oranda eda ederse, Hak Teala da mükaşefe kapısının açılmasından ibaret olan kulun hakkını, kendi özel ezeli lütuflarıyla eda eder. Nitekim Misbah’uş-Şeria’da yer alan bir hadis-i şerifte şöyle buyurulmuştur: “Tekbir getirildiğinde Hakk’ın kibriyası nezdinde bütün varlıkları küçük gör.” Sonunda ise şöyle buyurulmuştur: “Namaz vaktinde kalbine bir bak; eğer namazın tatlığını tadarsan, namazın sevinç ile mutluluğu hasıl olursa ve kalbin Hakk’ın münacaatıyla sevinçli ve hitaplarıyla lezzetlenmiş olursa, bil ki Allah da seni tekbirinde tasdik etmiştir. Aksi taktirde münacaat lezzetini yokluğunu ve ibadet tatlığından mahrum kalmayı, Allah’ın seni tekzib ettiğine ve dergahından kovduğuna bir delil say.”²

Bu esas üzere namazın hallerinin ve fiillerinin her birinde, Hak Teala için kulun yerine getirmesi gereken ve o makamda ubudiyet adabından olan bir takım hakları vardır. Kul için; Hak Teala’ya, ubudiyet edebine riayet ettiği taktirde, Allah’ın da kendisine gizli lütfü ve yüce rahmetiyle inayette bulunacağı bir nasibi vardır. Ama eğer kul kendini ilahi mikatlarda, özel inayetlerden mahrum görürse, bilsin ki ubudiyet adabına riayet etmemiştir. Orta makam sahibi kimseler için de bunun alameti, ibadetin tatlılığını ve münacatın lezzetini kalben tatmaması ve Hakk’a bağlılık mutluluğundan mahrum olmasıdır. Lezzet ve tatlılıktan uzak olan bir ibadetin ise ruhu yoktur ve kalp ondan istifade edemez.

O halde ey aziz! Kalbini ubudiyet adabıyla ünsiyet ettir, ruh damağına, Allah’ın zikrinin tatlılığını tattır. Bu ilahi latife ilk önce Allah’ı çok anmak ve hak ile ünsiyet kurmakla hasıl olur. Ama zikirde kalp ölmüş olmamalı ve gaflet kalbe galebe çalmamalıdır. Allah’ı anmakla kalbini menus kıldığın zaman da, yavaş yavaş ilahi inayete mazhar olursun ve kalbin melekut kapılarını fetheder. Bunun da alameti aldatış diyarından uzak durmak, ebediyet yurduna yönelmek ve ölüm gelmeden ölüme hazırlıklı olmaktır. Ey Allah’ım! Münacat lezzetinden ve hitaplarının tatlığından bize de bir nasip inayet buyur. Bizleri seni zikreden ve kutsal izzetine bağlanan kimselerden kıl! Ölü kalplerimize inayet bağışla. Diğerlerinden kopup sana teveccüh etmemizi sağla. Şüphesiz ki sen ihsan ve nimet sahibisin.