N iz o m iy n o m id a g I to sh k en t davlat ped a g o g ik a universiteti mamasoli jumaboyev

ahvolga tushganida o ‘rtog‘ining himoyasini kutadi. Shunda o ‘rtog‘i
ko‘maklashmasa, yonini olmasa, u iztirob chekadi. Va bola dadasidan so‘raydi:
Sizni ham men singari,
Birov nohaq urganmi?
Shunda do ‘stingiz chetda 
Yordam bermay turganmi?
Bu holat nafaqat bolalarga, balki kattalaiga ham xosdir. Bir kishi
ikkinchi kishini begunoh, adolatsiz ravishda xafa qilsa yohud xo‘rlashga harakat
qilsa, bundan og‘iri boimas. Darhaqiqat, shunday noxush hodisalar uchrab
turadi. Shoirning «Qo'rqoqlik» she' rida tasvirlangan voqea-hodisada hayot
koloriti bilan poetik kolorit bir dialektik yaxlitlikka ega. Bolalar shoiri
kichkintoylar hayot tarzini, ichki dunyosini, fe'l-atvorini, ruhiy
kechinmalarini, fikrlash darajasi va koiamini, eng asosiysi, ularning shirin,
chuchuk tilini yaxshi bilishi asosiy mezondir. Shoir Safo Ochil she'rlarini
o'qir ekanmiz, uning shu fazilatlarini kuzatamiz.
Odatda, bolalar tabiat manzaralarmi, hayvonot va qushlar dunyosini
boshqalardan ko'ra ko'proq sevadi, o'zgacharoq his qiladi va idrok etadi.
Shoir she’rlarida bolalarning shu xislatlari badiiy-falsafiy jihatdan aniq tahlil
qilinganki, ular muig'ak qalblaming ruhiyatiga samaraii ta’sir qila oladi.
«Yarador qushcha» she'rida ilgari surilgan badiiy-pedagogik g'oya
qushlaiga nisbatan mehr, g'amxo'rlik tuyg'ularini shakllantirishga yordam
beradi. She'rda poetik voqea-topilma tush orqali ifodalanadi va nazmiy til
orqali «so'zlab» beriladi. Kichkintoyning o'zi tushida uchib yuradi. Yonginasida
uchayotgan qushchani otishadi va bola qulayotgan yarador shu qushchani
ushlab oladi. Keyin yaralarini bog'lab, unga yordam ko'rsatadi. Lirik
qahramon qushchaning chekayotgan azobi, qiynalib chirqirashiga chidolmay