N iz o m iy n o m id a g I to sh k en t davlat ped a g o g ik a universiteti mamasoli jumaboyev

erishadi, tengqurlari o'rtasida obro'-e’tibor qozonadi. Yoki aksincha...
Yozuvchi Latif Mahmudovning «Darvozabon» hikoyasining qahramoni
Orif yuqorida ta' kidlab o'tganimizdek, ikkinchi toifadagi bolalaiga kiradi.
Ko'pchilik bolalar turli dam olish maskanlarida yozgi ta’tilni
ko'ngildagidek o'tkazib, sport bilan shug'ullanib, yangi kuch-quwat
to'playdilar, har tomonlama chiniqadilar.
Orifchi? U na jismoniy mehnat qiladi, na sport bilan shug'ullanadi, na
badiiy kitob o'qiydi. Kechasi-yu kunduzi ovqat yeb, xomsemiz bo'lib
qolganligini Latif Mahmudov bolalaiga ta’sir qiladigan darajada tasviriab beradi.
Hikoyani, ayniqsa, quyidagi parchani o'qigan har bir yosh kitobxon
Orifning bu qiyofasidan kuladi va o'zi ham shu kuyga tushib qolmaslik
uchun harakat qiladi:
«...qo'shni ko'cha futbol komandasi bilan sayhonlikda uchrashuv bo'ldi.
Orif darvozabon edi. O'yinga aralashmay qo'ya qol, desak ham «men bu
uchrashuvga ataylab kuch yiqqanman» deb turib oldi. Noiloj ko'ndik.
Shu kuni raqiblarimiz darvozaga o'n to'rt to'p kiritishdi. Orif Nishonov
koptok tutaman deb har gal koptokdan oldin o'zi dumalab darvozaga kirib
ketar edi».
Latif Mahmudov hikoyalari mavzu jihatdan rang-barang. Ulaming
hammasida bolalarning qaynoq hayoti ufurib turadi. Adibning deyarli barcha
hikoyalarida bolalami qizg'anchiq bo'lmaslikka, katta-kichikka mehribon,
g'amxo'r bo'lishga chaqirish («Bir pud tosh»); ozoda bo'lish, maktab gigiena
qonun-qoidalariga amal qilish («Qoyil qilishdi»); halol, pok, to'g'ri so'z
bo'lish («Attang»); ko'chat ekish, bog'-rog'lami parvarishlash («Gilos»);
ona tabiatni asrash, avaylash, unga fidoyilik ko'rsatish («Qirg'ay»,
«Musicha»); davrimizga munosib kasb-kor egasi bo'lish («Shokiming