N iz o m iy n o m id a g I to sh k en t davlat ped a g o g ik a universiteti mamasoli jumaboyev

bo'lishicha, ular kunlardan bir kun chollarga salom bermay o'tishgan,
qachonlardir tanaffusda bir marta o'qituvchilardan yashirib papiros
chekishgan, dars tayyorlamay kelishganda sinfdoshlaridan uyga berilgan
vazifani ko'chirishgan. Ammo bular xatga asosiy sabab boimasligi mumkin
deb o'ylashadi.
Bolalar ruhiyatini yaxshi biladigan Latif Mahmudov o'qituvchi ta’rifiga
katta baho beradi. Alijon Valievich obrazini juda ishonchli qilib chizadi.
Botir yursa-tursa o'qituvchi-ustozi uni kuzatib turgandek bo'iaveradi:
«...Nazarimda ko'chada yursam yelkamdan, uyda kitob o'qib yotsam
shipdan qarab tuiganga o'xshaydi» deb bolani hayotga yanada mas'uliyat
bilan qarashga o'rgatadi.
Latif Mahmudov qissada timurchilik harakatiga ham alohida
munosabatda boiadi. O'qituvchining maktubini olgan bolalar o'zlari yo'l
qo'ygan xatolarini qidira boshlashadi va gunohlarini yuvish maqsadida
o'tkinchi bir cholning qopini ko'tarishib uning uyiga olib borishadi. Bu
kabi lavhalar yosh kitobxonda katta taassurot qoldiradi.
Ikki do'st nima bo'lganda ham o'qishni bo'shashtirmaslikka harakat
qilishadi.
Keyinchalik maktubdagi:
«—Zavodingizga ekskursiya uyushtirmoqchimiz, paxta terish mashinasi
haqida gapirib bersangiz, qachon borsak bo'ladi?» deb so'ralgan xat mazmunidan
xabardor bo'lgan ikki do'st terilariga sig'may quvonishadi hamda o'z xato va
kamchiliklarini tuzatib olganliklaridan behad shod bo'ladilar.
Shu narsa quvonarliki, qissada xatolarsiz yashash har bir bola uchun
katta baxt ekanligi kitobxon ko'ziga yarq etib tashlanib turadi.
Latif Mahmudov o'zbek bolalar adabiyotida drama janrini rivojlantirishga
katta hissa qo'shib kelayotgan san’atkor sifatida ham e’zozlanadi. Uning «Е,