Н а м о з – энг улуғ ибодат (МУсулмон йигит-қизларнинг дин китоби)

2. Фаришталарга иймон. «Фаришта» араб тилида «малак» де-
йилади, унинг кўплиги «малоика»дир. Аллоҳ таоло фаришталарни 
нурдан яратган. Фаришталар борлигига ҳамда Қуръони Карим ва 
Пайғамбаримизнинг муборак ҳадисларида баён этилган уларнинг 
сифатлари ва вазифаларига ишониш иймон шартларидан бўлиб, 
инсон уларга ҳам иймон келтирмагунича мўмин бўла олмайди.
Фаришталар Аллоҳ таолонинг махлуқи, бандасидир. Улар 
куфр ва гуноҳлардан покдир. Улар ҳар доим Аллоҳ таолога тоат-
ибодатда бўлишади. Улар эрлик ва аёллик сифатлари билан си-

---

8
фатланмайди. Фаришталар инсонлар каби еб-ичишмайди, ухлаш-
майди, уларда шаҳват бўлмайди. Фаришталар Аллоҳ таолонинг 
изни билан турли шаклларда кўрина олишади. Аллоҳ таоло фа-
ришталарни кўп қанотли қилиб яратган, уларнинг баъзиларида 
иккитадан, айримларида учтадан, баъзиларида тўрттадан, айрим-
ларида эса бундан ҳам кўп қанот бор.
Фаришталар Аллоҳ таолонинг ҳукмини бандаларга етказиш, 
Аршни кўтариб туриш, жаннат ва дўзах ишларини бажариш, 
одамларнинг ишларини кузатиб, амалларини ёзиб юриш, инсон-
ни доимий муҳофаза қилиш, руҳларни қабз қилиш ва бошқа ва-
зифаларга бириктирилган. Жаброил, Микоил, Исрофил, Азроил 
алайҳимуссалом фаришталарнинг улуғларидир. Жаброил алай-
ҳиссалом ваҳий етказиш, Микоил алайҳиссалом Аллоҳ берган 
ризқларни тасарруф қилиш, Исрофил алайҳиссалом Қиёматдан 
огоҳ этувчи сурни чалиш, Азроил алайҳиссалом жонларни қабз 
қилиш вазифасидадирлар.
3. китобларга иймон. Иймоннинг яна бир шарти Аллоҳ тао-
лонинг расуллари ва набийларига нозил қилган китобларига ишо-
нишдир. Аллоҳ таолонинг ҳамма китоблари Унинг каломи (сўзи) 
ва ваҳийсидир. Аллоҳ таоло ушбу каломни яратган эмасдир. Бал-
ки бу Аллоҳнинг азалий сифатларидандир. Уларнинг ҳаммаси 
бир каломдир, назм, ўқиш ва эшитиш жиҳатидан бир нечтадир. 
Шунга кўра нозил бўлган китобларнинг энг афзали Таврот, Ин-
жил, Забур ва Қуръони Каримдир. Бу тўрт китобнинг энг афзали 
Қуръони каримдир. Қуръони карим нозил бўлгач, қолган барча 
китобларни ўқиш ва ёзиш бекор бўлган. Чунки улардаги ҳукмлар 
муайян халққа йўлланган эди. Қуръони каримнинг ҳукмлари эса 
бутун инсониятга қаратилган. Таврот Мусо алайҳиссаломга, За-
бур Довуд алайҳиссаломга, Инжил Исо алайҳиссаломга, Қуръони 
карим эса Пайғамбаримиз Муҳаммад алайҳиссаломга юборилган. 
Қуръони карим ҳукмлари қиёматгача ўзгармайди, бирор ҳарфи 
зиёда ёки кам бўлмайди, тилларда ва дилларда сақланиб боради. 
Қуръони каримни ўқиш ибодат ҳисобланади.