N a b ijo n qo dirov

Yomonlarning ishidur gina tutmoq,
Musulmonlig ‘
-
yomonlig ‘ni unutmoq.
Otang erdur, sanam erdek qiliq qil,
Yamonlig' ay lag'anga yaxshiliq qil.
Shu lahzadayoq m ening ham m ardligim tutdi.
- Roziman. Hammasi sen aytganday bo ‘ladi. Lekin 
kelishib olganim izni birov bilm asligi kerak. Seni eshak- 
day kuching bor. A m m o o ‘sha quvvatni kerak paytida 
joyiga ishlata olm ayapsan, to ‘g ‘rimi?
201

---

- Kim biladi, deysan.
- Bunaqa chaynalm agin-da. B elim dan m ahkam tutib 
o 'zin g g a qattiq tortsang, m en hech narsa qilolm aym an. 
Shunday qilm aganing uchun o ‘lar holatga tushsang 
ham , yengolm ayapsan.
- B o‘pti. U rinib k o ‘ram an, - dedi u xursand b o ‘lib. 
Bu safar ham uning «qistovi» bilan kurashga tush-
dik. M ag ‘lub b o ‘ldim. A taylab: 0 ‘yin halol b o ‘lmadi, 
m en boshqatdan tusham an, - deb turib oldim. M aqsa- 
dim hisobni ikki-yu ikki qilish edi. MirpoMat v a ’dangda 
turm aysanm i, deganday xavotir bilan bir qarab q o ‘y- 
di-da, noiloj rozi b o ‘ldi. U belim dagi chorsini q o ‘liga 
o ‘rayotib q ulog‘imga: N om ardlik qilma, - deya pichir- 
lab biqinim ga bir-ikki nuqib q o ‘ydi. Bu safar M irpo‘lat 
anchagina ter to ‘kishiga to ‘g ‘ri keldi. Men ham oson- 
gina taslim b o ‘lishni xohlam adim . G ‘alaba haqida 
m utlaqo o ‘ylam asam -da, « o ‘yin»im iz shubhadan xoli, 
haqqoniy k o ‘rinish olishini istardim. Xayriyat, aytgan 
gapim raqibim ning yodiga tushdi shekilli, meni o ‘ziga 
tortib, dast ko ‘tardi-da, aylantirib yerga urdi va o ‘z kuchi 
bilan so f g ‘alabaga erishdi. Yengilganimni tan oldim. 
Rolni qoyillatdik shekilli, artistligimizni hech kim sez- 
madi. Ertasi kuni u aytgan gapining ustidan chiqish 
uchun meni tuman markazidagi m ashhur yemakxonaga 
boshladi. Ikkalamiz m aza qilib kabobxo‘rlik qildik. 
Suhbatlashib o ‘tirganimizda: «Seni nega Gagarin deyi- 
shadi», dedim qiziqishimni yashirolmay.
MirpoMat m a’yus jilm aydi.
-
U nda men uch yashar bolakay ekanman. Dadam 
doim: « 0 ‘g ‘lim G agarin b o ‘ladi, hozir uni osmonga 
uchiram an», - deb meni yuqoriga otib o ‘ynatarkan. Bir 
safar tepaga k o ‘tarilganim da boshidan d o ‘ppisi tushib 
ketibdi. Endi dadam ning qilgan ishiga nim a deysan? 
Avval yerdan do‘ppini olib, keyin meni ilib olmoqchi 
b o ‘libdi-da, qara. U ngacha men raketaday uchib kelib
202

---

rayhon ekilgan shudgorga boshim bilan urilganman. 
Yosh bolani X udoning o ‘zi asrar ekan. Baxtimga yer 
yum shoq boMgani uchunm i, o ‘lmay qolganm an. Bo- 
bom: «Oldin bolani ushlab olib, keyin d o bppingni 
olsang b o ‘lardi-ku, ahm oq, desa dadam: «D o‘ppim
yangi edi-da», dermish. Bu voqea yashin tezligida 
atrofga tarqab, ham ma meni Gagarin deb chaqiradigan 
b o ‘lgan. Boshim bilan tushganim ning ta ’siri bor-da, 
o ‘rtoq. B a’zan kallam ishlamay, m erovga o ‘xshab 
garangsib qolaman. A gar yiqilm aganim da bunchalik 
uquvsiz, lapashang b o ‘lmasmidim.
Suhbatdoshim ning k o ‘zlari namlandi. Rahm im kel- 
dimi bilm aym an, men uni yaxshi k o ‘rib qoldim. Shu 
kundan boshlab MirpoMatdan ham, uning befarosat 
otasidan ham xafa b o ‘lm ay q o ‘ydim.
Oradan cham asi biror oy o ‘tgach, «G ulxan» va 
«Yoshlik» ju m allarida lagan ushlab kulib turgan sura- 
tim chiqdi. Bu m aktabda katta shov-shuvga sabab 
bo‘lgan b o ‘lsa-da, o ‘zim ga unchalik tatim adi. N egadir 
Gagarinning rasm iniyam hech b o ‘lm asa birorta gaze- 
tada k o ‘rishni juda-juda istardim. Am m o uning surati 
hech qayerda bosilm ay qolib ketdi.