birinchi bosqich — shartnoma borasidagi tashabbusni ilgari surish (bunda xalqaro huquqning yagona yoki bir guruh subyektlari kelgusida bir yo'Ia shartnoma tomonlari, shartnoma matni loyihasini taqdim etishi ehtimolini ko'zda tutgan holda, m uayyan xalqaro shartnoma taklifi
yuzasidan amalga oshiradigan aniq sa ’y-harakatlari nazarda tutilmoqda);
ikkinchi bosqich — muzokaralarga kirishish va ularni olib borish (milliy qonunchilikka yoxud tashkilotlarning ichki normativ hujjatlariga asoslangan holda, xalqaro shartnomalar imzolanishi bo'yicha munozaralar o'tkazish to'g'risida qaror qabul qilish protsedurasini, muzokara jarayonida xalqaro huquq subyektining vakillari sifatida namoyon bo'ladigan aniq shaxslar doirasini xalqaro shartnomalar imzolanishining tegishli bosqichi uchun aniqlashni, zarur hollarda munozaralar o'tkazish va xalqaro shartnomalami imzolash uchun vakolatlar taqdim etishni nazarda tutadi);
uchinchi bosqich — shartnomaning matnini tuzish (tayyorlash) va uni qabul qilish (diplomatik munozaralar yoki xalqaro konvensiyalar muhokamasi yoxud xalqaro tashkilotlarda ko'rib chiqish vositasida amalga oshiriladigan xalqaro shartnoma matnini tayyorlash bo'yicha ahdlashuv jarayoni subyektlarining javoban harakatlarini qamrab oladi: xalqaro shartnoma matnining qabul qilinishi — xalqaro huquq subyektlari o'rtasida ushbu matnni tayyorlash bo'yicha muzokaralar yakuniga yetishi, demakdir);
to ‘rtinchi bosqich — shartnomaning matni teng bir xilligini (autentligini), ya’ni asl nusxa va huquqiy ekanini belgilash (Xalqaro shartnomalar huquqi to'g'risida Vena konvensiyasining (1969-yil) 10-moddasiga m uvofiq, xalqaro shartnoma matni ahdlashuv jarayonida ishtirok etayotgan davlatlar belgilagan protseduralar vositasida yoki imzolash, ad referendum imzolash, shartnomaning o'zini yoxud shu matnni o'zida mujassam etuvchi konvensiya yakuniy hujjatini tasdiqlash (parafirovaniya) yo'li bilan autent hamda yakuniy deb e ’tirof etiladi.);
beshinchi bosqich — shartnomaning majburiy ekaniga roziligini bildirish (xalqaro huquqning ahdlashuvchi subyekti o'zi uchun xalqaro shartnoma majburiy ekanini bildirish maqsadida amalga oshiradigan harakatlarini ko'zda tutadi. Xalqaro shartnomalar huquqi to'g'risidagi
Vena konvensiyasi (1969-yil), davlatlar va xalqaro tashkilotlar o'rtasida yoki xalqaro tashkilotlar o'rtasida shartnomalar huquqi to'g'risidagi Vena konvensiyasi (1986-yil) 1 1 -moddasiga muvofiq, xalqaro am aliyotda xalqaro shartnomaning majburligiga rozilikni ifoda etuvchi quyidagi usullar qayd etilgan: shartnomani imzolash, shartnomani tashkil etuvchi hujjatlarni almashish, shartnomani ratifikatsiya qilish, uni qabul qilish, tasdiqlash, unga qo'shilish yoki tomonlar kelishib olgan boshqa har qanday usullar).
Xalqaro shartnoma tuzish jarayonining har qanday bosqichida ishtirok etish uchun davlat yoki tashkilot vakili tegishli vakolatlarga ega bo'lishi shart. Oliy m ansabdor shaxslar (davlat rahbari, hukumat boshlig'i, tashqi ishlar vaziri yoki xalqaro tashkilotning bosh kotibi) egallab turgan mansabi nuqtayi nazaridan bunday vakolatlarga ega hisoblanadi. Boshqa shaxslarning alohida vakolatga — yozma hujjatga ega bo'lishi taqozo etiladi. Ikki tomonlama shartnomani tayyorlash davrida bunday vakolatlar o'zaro almashinadi. Ko'p tomonlama shartnomalam i tayyorlashda esa vakolat hujjatlari tekshirish uchun taqdim etiladi.
Do'stlaringiz bilan baham: |