Муратбай нызанов ашык

Оны айта алмайман.
— Мен ананман акыры!
_ А нажаны-ым, мени кыйнамай турьщ, якщы ма, уакгы
келгенде х э м м е с и а ш ы к -а й д ы н болы п калады,— деп
апамнын м ой н ы н ан кушаклап, еркелеп бетинен суйемен.
Дшыуы мурны ны ц уш ы на шыгайын деп турран апамнын
екпеси таркагандай болады.
— К ы зы м н ы н ад ам ы б ар , — деген жууап пенен 
кзйтарады жаушыларды.
Бирак, менин адамымнын ким екенлигин уйде хеш ким 
билмейтурын еди. Ол — сиз единиз. Лекин, сиз де бийхабар 
единиз мен куткен жаушы екенинизден.
«Адамы бар» деген гэп, билесиз, ол уакта жудэ ерси 
еситилер еди. Айырым тез пейил жаушылар, «калада ескен 
кызда эдеп балама, ата-анасын тынламайтурын бийбастак 
болып кеткен дэ» деп еситтирип гункиддеп кететугын еди. 
Бундайда апам ернин тислеп, ге он ийнине, гэ шеп ийнине 
бир бурылып, ты пы рш ы лар еди. Бирак, менин зейниме 
тийгиси келмей, ашыуын ишине жутады. Соны билип мен де 
анамнын кезинен тасаланыура тырысаман.
Гузге карай жаушылардын аяры бираз семди. Хэр ким 
егин-пегин жыйнау менен бэнт болса керек. Усы кунлери 
апам наукасланып кеселханага жатып калды. Мугаллимнен 
бир жети кунге руксат алып, касында болдым.
Палатада олар екеу болып жатты. Ушинши катти маган 
косымша койып берди. Апамнын екпеси катты шамаллаган 
болып, гейде катты ж етел кы сканда иш кен аукатын 
кайтарып койнуиа дейин барар еди. Сонын ушын бес-алты 
кун касында болыута маган руксат берди. Апамнын касында 
езинен жети-сегиз жастай киширек, сын-сымбаты келискен 
бир сулыу хаял жатар еди. Онын халыкка белгили косыкшы 
Тилеухан деген артист екенин ертенине-ак билип алдым.
Артист апанын изинен келиушилердин арасы узилмес 
еди. Биринен кейин бири. Кими аука; алып киятырган, кими 
хэр турли шийринлик, жийде-жемис дегендей... Онын барин 
апам екеуи тауыса ала ма? М ен-эм былай келгенин былай 
каратпайтурын аукатка керен, еркек бала емеспен. Шымшып 
ауызтийемен де кояман. Сонын ушын келип атырган азык- 
аукатлардын бэри дуктырлардын несийбеси еди.
47

---

Тилеухан ana аш ык кеуил, шох минезли хаял екен, 
Э си ресе, ж адагы дай кеси плеслери топ арл асы п келип 
кеткеннен кейин эбден йошып кетеди.
— Шеше, кыз кунлеринди еске салатугын косыклардан 
айтып берейин бе? — дейди кулип бизид апама.
— Айт, айт! — дейди апам да. Хар терт саатган шаншыу 
етип турраннын пайдасы ма, апам еки-уш кун ишинде 
недеуир жаксы болып калган еди.
Тилеухан апа кайрак орнына бармакдарын шыртылдатып 
хэм ойнап, хэм косык айтып апамныд кеулин хошлайды.