Muallifdan

ЭЛИМ

Кўзинг очган кундан кетмонни таниб, Умринг уватларда ўтди куйманиб.

Ер тинса тиндики, тегранг айланиб, Сенинг савил жонинг тинмади, элим.

Экканларинг унди, ўрганинг унди,

Энгашиб ерларга терганинг унди. Ҳамиша қўшкўллаб берганинг унди, Ҳамиша топганинг унмади, элим.

Хирмонинг осмонга етди юксалиб, Пахтангта юлдузлар олди юз чайиб. Ўзинг зўрға турсанг белинг букчайиб, Елкангга не зотлар минмади, элим.

Пешонанг ёт экан ҳаловатларга,

Тер тўкиб ёқмадинг валломатларга. Меҳнат қилиб қолдинг маломатларга, Бошингда не калтак синмади, элим.

Пайкалдан чиқмасанг ҳам ёзу қишин, Елкангга санчдилар номардлар нишин. Оламга жар бўлди "ўзбекнинг иши", Шу бўлди сенга дўст миннати, элим.

ҚАНИ

Бир кун ёмон чўкиб кетди Чўккан дилим —

Оғайнилар, қани менинг Узун тилим?

Ой бепарво. Осмон беғам Чекар чилим,

Ҳой юлдузлар, қани менинг Узун тилим?

Ўраганда белбоғ етмас Белим қани?

Чингизларга бош эгмаган элим қани?

Ҳеч ким жавоб тополмади Саволимга.

Нима гаплар келиб-кетди Хаёлимга.

Шу-шу юртда бош кўтариб Юролмайман.

Сиз қанда-ю, Мен йиғламай Туролмайман.

ФАРҒОНАЖОН

Қуриб кетди кийик кезган яйловларинг, Келин бўлиб ой тунаган ўтовларинг.

Ғирот бўлиб кўкка сапчир бедовларинг, Шунча ғаминг етмасмиди, Фарғонажон.

Томингда товланган қизғалдоғинг қани, Олмалари карсиллаган боғинг қани.

Бобуршоҳни лол айлаган чоғинг қани, Шунча ғаминг етмасмиди, Фарғонажон.

Бисотингда синиқ чойнак, синиқ кўзанг, Саҳардан шомгача меҳнатга ғарқ эсанг. Бир елкангда боланг, бир елкангда ғўзанг, Шунча ғаминг етмасмиди, Фарғонажон.

Ич-ичимдан кўзимга ёш келар қалқиб, Балиқдай гунг, қўйдек ювош ўзбек халқи.

Сен ҳам бундай қомат кериб юрсанг балки, Уйингга ўт кетмасмиди, Фарғонажон.

Қуриб кетди кийик кезган сайҳонларинг, Улоқчи от чопса ҳорган майдонларинг.

Қувғин бўлди ҳовлингдаги райҳонларинг, Шунча ғаминг етмасмиди, Фарғонажон.

Тинса тинди қора қумғон, қора ўчоқ, Ўзинг билмай, ўз танангга урдинг пичоқ. Уйинг ёниб турса ёзган шеъримга боқ — Шунча ғаминг етмасмиди, Фарғонажон.