Мич Элбом. Моррининг сешанба дарслари
www.ziyouz.com
kutubxonasi
80
қари кишилар ёз оқшомларини боччи ўйнаш билан ўтказишарди. Буюк
иқтисодий инқироз сабабли Моррининг отасига мўйначилик бозорида
иш топиш янада қийинлашди. Баъзан оила кечки овқатга
ўтирганда, Ива дастурхонга қўйгани нондан бошқа нарса топмасди.
– Яна нима бор егани? — сўрарди Девид.
– Бошқа ҳеч нарса йўқ, — жавоб қайтарарди Ива.
Морри ва Девидни ухлашга ётқизаётиб, Ива уларга яҳудий
тилида
ашула айтиб берарди. Ҳатто қўшиқлар ҳам ғамгин ва ғариб эди.
Сигарет сотишга уринаётган қизча ҳақидагиси бўларди:
Сигаретлардан олиб қолинг,
Улар қуруқ: ёмғирда ивимаган.
Етимчага раҳмингиз келсин.
Оғир оилавий шароитга қарамасдан, Морри одамларга меҳр бериш
ва ўзгалар ҳақида қайғуришга ўргатилганди. Ва илм олишга
ҳам. Ивани фақат аъло баҳолар қониқтирарди, чунки у таълимни
қашшоқликдан қутулишнинг ягона чораси деб биларди. Унинг ўзи ҳам
инглиз
тилини
яхшироқ
ўрганиш
учун
тунги
мактабга
қатнарди. Иванинг меҳнатлари туфайли Морри билимга чанқоқ бўлиб
ўсди.
У
тунлари ошхона столида, чироқ ёруғида дарс қиларди.
Мич Элбом. Моррининг сешанба дарслари
www.ziyouz.com
kutubxonasi
81
Эрталаблари эса онаси учун марҳумлар ҳаққига ўқиладиган дуо –
Изкор айтгани синагогага қатнарди.
Қанчалик
ишониш
қийин
бўлмасин, отаси унга марҳума онасини тилга олишни тақиқлаб
қўйганди. Чарли ёш Девиднинг Ивани ўз
онасидек
кўришини
хоҳларди.
Морри учун бу ўта оғир юк эди. Йиллар давомида онасидан қолган
ягона ёдгорлик унинг ўлими ҳақидаги телеграмма эди. У
телеграммани келган куниёқ яшириб қўйганди.
Морри уни бутун умр ёнида сақлади.
Морри ўсмирлик ёшига етганда, отаси уни ўзи ишлайдиган мўйна
фабрикасига олиб борди. Буюк иқтисодий инқироз йиллари эди.
Отаси Моррига иш топиб бериш мақсадида юрарди.
У фабрикага қадам қўйиши билан деворлар уни тўрт томондан
қуршаб олгандек бўлди. Хона қоронғи ва иссиқ, дераза ойналари
кирланиб ётар, бир-бирига тиқиб ўрнатилган машиналар поезд
ғилдиракларидек тарақлаб ишларди. Ҳавода учиб юрган мўйна
толалари нафас олишни оғирлаштирар,
ишчилар игна устида
букчайганча мўйна бўлакларини бир-бирига йўрмалаб улашар,
хўжайин эса қаторма-қатор юриб, уларни тезроқ ишлашга
чақирарди. Морри зўрға нафас оларди. У отасининг ёнида юрагини
ҳовучлаб турар, хўжайин унга ҳам бақириб қолиши мумкинлигидан
даҳшатга тушарди.
Мич Элбом. Моррининг сешанба дарслари
www.ziyouz.com
kutubxonasi
82
Тушлик пайти отаси Моррини хўжайиннинг олдига олиб борди.
Болани
олдинга итариб, унга бирор иш топилармикан деб сўради.
Аммо катталарга ҳам деярли иш йўқ эди, бор ишчилар эса фабрикани
тарк этиш ниятида эмасди.
Шу ҳолат Моррига нажот бўлди. У бу жирканч жойни тезроқ тарк
этишни хоҳларди. Морри шу онда ўзича қасам ичди ва умрининг
охиригача унга содиқ қолди: у ҳеч қачон инсонлар эксплуатация
қилинадиган ишда ишламайди ва бошқаларнинг пешона тери эвазига
пул топмайди.
– Ким бўлмоқчисан унда? — сўрарди Ива.
– Билмадим, — жавоб қайтарарди Морри. У ҳуқуқшуносликни
рўйхатдан ўчириб ташлаганди, чунки ҳуқуқшуносларни ёмон кўрарди.
Шунингдек, тиббиётни ҳам рўйхатдан чиқаришга тўғри келди,
чунки
қондан қўрқарди.
Ким бўлмоқчисан?
Ҳаётимда учратган энг яхши профессор тасодифан ўқитувчиликни
танлаганди.
“Ўқитувчи абадиятга таъсир кўрсата олади, унинг таъсири қаерда
тугашини ҳеч қачон билиб бўлмайди”.
Генри Адамс