Microsoft Word togaymurod otamdan qolgan dalalar lotin ziyouz com doc

www.ziyouz.com
kutubxonasi 
147
churban, odam o‘ldirishdan rohat olaman! Odam o‘ldirishni sog‘inaman, churban, odam o‘ldirishni 
sog‘inaman! Odam suyukli ayolini qanday sog‘inadi — men odam o‘ldirishni ana shunday 
sog‘inaman! To‘shakdagi qip-yalang‘och ayolni ko‘rib qanday rohatlansam — o‘z qurbonimni ko‘rib 
ana shunday rohatlanaman, churban!.. 
«Sokol» bilan «Sadist» ust-boshlarini sug‘urib-sug‘urib otdi. 
«Sokol» bilan «Sadist»ni taryok xumori tutdi! Men bir seskanib oldim. Ko‘zlarimni bot-bot yumib 
ochdim. 
«Sadist» yelkalarida igna bilan bitilmish kapitan unvonli pogon bo‘ldi. Ko‘kraklarida O‘roq va 
Bolg‘a bitigi bo‘ldi. 
«Sokol» ko‘kraklarida barmoqday-barmoqday harfli «KPSS» bitigi bo‘ldi. 
— Ko‘rayapsanmi, churban? — dedi «Sokol». — Biz mana shu to‘rt harfdan iborat «KPSS» uchun 
ko‘kragimizni qalqon etib edik. Ko‘kraklarimiz ana shu «KPSS» qurboni bo‘ldi!.. 
17 
Oylab yo‘qlamadilar-yo‘qlamadilar — tag‘in haydab bordilar. 
— Serquyosh Baranistondan salomlar bo‘lsin! — dedi Ivan Ivanovich. — Qarshiga borib keldim. 
Senlarni tergovchilaring ham baran-e! Mahalliy baranlarni ishimizga aralashtirmaylik-aralashtirmaylik, 
dedim. Yo‘q, milliy urf-odatlarni biladi, dedilar, o‘zbekchilikni biladi, dedilar. Xullasi kalom, 
oramizga Baxtiyor Abdurahimov degan bir baran tergovchini tiqdilar. Qashqadaryo viloyati birinchi 
kotibi G‘oipovni qo‘lga olmoqchi bo‘ldim. Qo‘lga olar odam peshonasiga shartta to‘pponcha tiraydi — 
qo‘lga oladi-qo‘yadi-da! Abdurahimov bo‘lsa — nuqul qo‘lini ko‘ksiga qo‘yadi, nuqul tevarak-boshga 
salom beradi! Mayli, o‘zbekchilik... baranchilik bo‘lsa — baranchilik-da, dedim. Indamay ergashib 
bora berdim. Ichkari kirsam — G‘oipov to‘rda nahor nonushtasi yeb-ichib o‘tiribdi. Dasturxonini 
nonushta dasturxoniyam deb bo‘lmaydi. Mundayroq to‘y dasturxoni desa bo‘ladi. G‘oipov bizniyam 
choyga chaqirdi. Mayli, baranchilik bo‘lsa — baranchilik-da, dedim-da, bir piyola choy ichdim. Keyin, 
G‘oipovni prokuraturaga marhamat etdim. «Bir-ikkita savollarim bor», dedim. «Shu yerda so‘rasa 
bo‘lmaydimi», dedi G‘oipov. «Yo‘q, idora yaxshi», dedim. G‘oipov «xo‘p-xo‘p», deya ichkariladi. 
Ayoliga kiyimlarini olib kelishni buyurdi. Ayoli G‘oipovning Sotsialistik Mehnat Qahramoni 
Yulduzlik kamzulini olib kirdi. Shunda, ichkaridan yig‘i eshitildi. Hadahalab bordim. Qarasam — 
G‘oipovning tomog‘idan sharillab-sharillab qon otilayapti! Oppoq ko‘ylaklari qip-qizil qon! G‘oipov 
qo‘lini qorniga uzatadi — yetmaydi, tag‘in uzatadi — yetmaydi! Nimaga uzatayapti desam — G‘oipov 
shu kunlarda ko‘richagini oldiribdi ekan. G‘oipov ana shu tikig‘li ko‘richagiga qo‘lini ti-qib — yirtib 
tashlamoqchi bo‘libdi! G‘oipov bizga qarab shunday baqirdi-shunday baqirdi! Og‘riq zo‘ridan 
baqirmadi — nafrat bilan baqirdi, nafrat bilan! «Mustamlakachilar! Senlardan qachon xalos 
bo‘lamiz!»— dedi. Abdurahimovga-ku, quturib baqirdi. «yo‘qol, o‘zbekning xoini, yo‘qol!» dedi. Shu 
bilan... o‘lib qoldi! Kimdan pul oldi, kimdan oltin oldi — bilib bo‘lmadi! Baribir bilib olaman! 
G‘oipovning sakkizta bola-baqrasi bilan urug‘-aymog‘ini olib kelib qamadim! Ana shu sakkiztadan 
biri bo‘lmasa, biri aytib beradi! Ana, o‘zbekchilikka rioya etish oqibati! O‘zbekchilik — baranchilik! 
Bo‘ldi — endi Stalin, Vishinskiylar yo‘li bilan ushlayman! Seni ushlab keldilar-u — ana shunday 
ushlayman! 
— Ushlang, armonda qolmang, ushlang, — dedim. — Ammo-lekin bola-baqrada nima ayb? 
Sakkizta begunoh jon-a, sakkizta jon-a? 
Ivan Ivanovich tutaqdi. 
— Nima-nima? — dedi. — Sakkizta begunoh jon? Sakkiztayam gapmi — bari o‘zbek muttaham, 
bari o‘zbek! Sen o‘zbeklar Sho‘ro hukumatining to‘rt yarim milliard so‘m pulini yeb ketgansanlar! 
To‘rt yarim milliard so‘m! Yo‘q paxtani bor deb — to‘rt yarim milliard so‘mni manavi harom 
tomoqlaringdan o‘tkazib yuborgansanlar! Yeb-eb — endi bo‘rilar galasiga o‘xshab qutulib ketaman, 

---

Tog‘ay Murod. Otamdan qolgan dalalar (roman)