Microsoft Word togaymurod otamdan qolgan dalalar lotin ziyouz com doc

www.ziyouz.com
kutubxonasi 
153
Ivan Ivanovich qo‘limdan piyolani yulqilab-yulqilab oldi. 
— Buyoqqa ol! — dedi. — Senga kim qo‘yibdi choy ichishni! 
Og‘zimdagi og‘zimda qoldi, bo‘g‘zimdagi bo‘g‘zimda qoldi. Men mo‘l-mo‘lt qoldim. 
Ivan Ivanovich boshmaldog‘ini lunjlarimga nuqib-nuqib oldi. 
Og‘zimda turmish choy pirq-pirq otildi. 
Tomog‘imda turmish choy tiqilib-tiqilib qoldi. 
Men qir-qir yo‘taldim. 
Men ko‘zlarim yoshlanib-yoshlanib yo‘taldim. 
Men Ivan Ivanovichga mo‘lt-mo‘lt boqib yo‘taldim. 
— O‘l, shu kuningga! — dedi Ivan Ivanovich. — Ivan Ivanovich Ivanovlar piyolasidan choy 
ichishni sen baranlarga kim qo‘yibdi?! Ana shunday yo‘talib-yo‘talib — Bobomurod Omonovday 
o‘lasan-qolasan! Namuncha angrayasan? Ha, Bobomurod Omonov o‘ldi! Termiz ketgan 
tergovchilarim telefonda aytib berdi. Omonov o‘z ajali bilan o‘ldi, deb o‘ylaysanmi? Ana shu-da, 
baransan-da, baran! Omonov ham senday oyoq tirab turib olib edi. Nimani so‘rasa —
«Usmonxo‘jaevga javob beraman, Usmonxo‘jaevga javob beraman», deb turib olib edi. Oxiri... 
olgichini oldi! O‘limichi etib urdilar! Tepib-tepib — muzxonaga olib kirib tashladilar! Yetmish yashar 
chol muzxonaga bardosh berarmidi? Ana, o‘ldi-ketdi! Bobomurod Omonov — Sotsialistik Mehnat 
Qahramoni edi, Ulug‘ Vatan urushi ishtirokchisi edi, xalq deputati edi! Sen kimsan?! Itday o‘lasan-
ketasan! Yo‘qol, yigirma milliyon baran, yo‘qol! 
24 
Yuztuban bo‘lib yota berdim. Shunda, yelkamdan tepki yedim. Men boshimni ko‘tarib qaradim. 
Boshimda «Sadist» bilan «Sokol» turdi. 
— Ha, churban? — dedi «Sadist», — o‘lib-po‘lib qolmadingmi? 
— O‘lma, qo‘y, o‘lma, — dedi «Sokol». — Sen hali bizga keraksan. 
— Nimaga miq etmaysan, gapir. 
Men darmonim yo‘q, deya bosh chayqadim. Hovuchimni og‘zim olib bordim — suv, ishorasini 
berdim. 
— Masala ravshan, — dedi «Sadist». — Bechora churban och. 
— Yarim kechada qaerdan to‘q bo‘ladi, — dedi «Sokol». 
— Endi birato‘la tamaddi etadi-da. 
— Oldin hojat olib borib kelaylik. 
— Qani, qo‘ltig‘idan ol. 
«Sadist» bilan «Sokol» hidoyat qo‘llarini uzatdi. 
Meni ohista-ohista tuvak olib bordi. 
Ko‘nglim «Sadist» bilan «Sokol» hidoyatidan taskin oldi. 
«Ursalar-da mayli. Shular bo‘lmasa, holim ne kechar edi?» — deya xayollandim. 
Burchakda turmish tuvak oldida tik bo‘ldim. 
— Teskari qarab turinglar, — dedim. 
— Uyalasanmi? Yo‘g‘-e? 
— Uyaladi-da! — dedi «Sadist», — O‘zbeklar birov oldida yozilish uyoqda tursin... O‘zbeklar 
tikka turib choptirmaydi! 
— Or-nomusli o‘zbek xalqining sadag‘asi ketsang-da! — dedi «Sokol». 
«Sadist» bilan «Sokol» shunday deya-deya, teskari bo‘lib turdi.